Goriz Nakhasteh

یاﻪ ﻗﻄﻌ از ﮐﺒﺎب را ﺧﻮرد . اﺳﻼم ﯿﺦﺳ ﯾﮏﺑﺎ ﮐﺒﺎب در دﺳﺘﺶ، ﺑﻪ ﻣ ﺎ ﻧﺰد ،ﺷﺪ ﯾﮏ و ﺑﻪ ﮔ ﯿﺘﯽ و ﻣﻦ : ﮔﻔﺖ - ﯾﻦا ﮐﺒﺎب ﻗﻠﻮه اﺳﺖ ؛ ﺑﻔﺮﻣﺎ . ﯾﯿﺪ ﯿﺘﯽﮔ ﺗﻌﺎرف و او اﺻﺮار ﮐﺮد . ﺑﺎﻻﺧﺮه ، ﻫﺮ ﮐﺪام ﺗﮑ یاﻪ از ﮐﺒﺎب ﻗﻠﻮه را ﮔﺮﻓﺘ ﯽوﻗﺘ .ﯿﻢ آن را ﻪ ﺑ دﻫﺎن ﺑﺮدم و ﭼﺸ ، ﯿﺪم ﹰ ﻟﺬت ﺑﺮدم واﻗﻌﺎ ﯿﻠﯽﺧ. ﮔﻮارا ﺑﻪ ﻣ ﺬاﻗﻢ آﻣﺪ . ﻣﺰه ﻣﺰه ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﮔ : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ - ﺑﻮد! ﯽﻋﺎﻟ ﯿﻠﯽﺧ یﭼﺎ و ﻧﺎﻫﺎر یﯿﻪ ﺑﻘ . ﺻﺮف ﺷﺪ ﮔﻮﺷﺖ یﻫﺎ ﺧﺎم را در ﺳﻔﺮ ﯿﭽﯿﺪ ﭘ یاه ﻧﺪ، را ﯿﻨﯽﺳ ﯽ و وﻗﺘ ، ﺷﺴﺘﻨﺪ آن را درون ﺳ ﯿﻨﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ در اداﻣﻪ ی ی ﺳﻔﺮ ﺗﻮﺷﻪ راﻫﻤﺎن . ﺑﺎﺷﺪ ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار و ﭘﺲ از آن ﮐﻪ آن ﻫﺎ از ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪﻧﺪ ، ﻗﺼﺪ ﺣ ﺮﮐﺖ ﮐﺮد .ﯾﻢ از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - ﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺰ راه را ﭼﻄﻮر ﺗﺄﻣ ؟ﺪﯾاه ﮐﺮد ﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻣﺨﺰﻧ ﯽ ﺑﻪ ﻗﺪر اﺣﺘ ﯿﺎج یﺑﺮا و ﯾﻦ ﺑﻨﺰ از ﭘﺮ ﮐﻪ اﻧﺪه ﮐﺮد ی ﺟﺎﺳﺎز رﻓﺖ وآﻣﺪ ﻮﺗﻮر ﺳ ﻣ .ﺳﺖا ﯽﮐﺎﻓ ﯿﮑﻠﺖ ﺑﻪ راه ﻫﺎ اﻓﺘﺎدﻧﺪ رﻫﻢ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ؛ وﺷﻦ ﺷﺪ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد . ﯾﻢ ﺑﺎز در ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن ﮐﻮه ﺑﻮد و ﺑ ﯿﺎﺑﺎن و ﺻﺤﺮا و راﻫ ﯽ ﮐﻪ راه ﻧﺒﻮد . ﺑﻌﻀ ﯽ ﺟﺎﻫﺎ اﻣﮑﺎن ﻋﺒﻮر ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﻮد، ﭼﻮن ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﮐ ﮐﺮد ﺑ ﯽﻣر ﺎ ﺑﻮد، ﯿﺎﺑﺎن و در ﺟﺎ از آن ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯽوﻗﺘ ﯾﮕﺮ، د یﻫﺎ ﯿﺮتﺣ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﻋﺒﻮر ﮕﭼﮐﻪ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﻮﻧﻪ اﺳﻼم ﺟﺴﺎرت و ﺟﺮﺋﺖ ﻋﺒﻮر از آن ﻣﺴ را دا ﯿﺮ ﯾﺮا ز رد، از ﺗﻨﮕ ﺑ ﯿﺮ ﻣﺴ ﯽ ﺎور ﺑﻪ اﻣﮑﺎن ﻋﺒﻮر ﺣﺘ ﻧﺪاﺷﺘ ﻫﻢ ﯿﻦﺷﻣﺎ ﯾﮏ ﯽ ﯽوﻟ .ﯿﻢ اﺳﻼم ، آﺷﻨﺎ و ﻣﺴﻠﻂ ، ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام ، در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯽ ﯾﯽﺟﺎ . راﻧﺪ ﮐﻪ ﻻزم ﺑﻮد ، از ﺳﺮﻋﺖ ﯽﻣ ﮐﺎﺳﺖ و از راه ﻧﺎﻫﻤﻮار از . ﮔﺬﺷﺖﯽﻣ آب و ﺳﻨﮓ ﯿﺮاﻫﻪ ﺑ یﭼﺎﻟﻪ و و ﮐﻮه ﺑ ﯽ ﻫﺮاﺳ ﯿﺎﺑﺎن ﻧﺪاﺷﺖ . ﺑﺮ ﻃﺒ ﯿﻌﺖ ﺧﻮد را ﻣﺴﻠﻂ ﻧﺸﺎن ﯽ داد وﻟ ﯽﻣ ﺧﺪا ﺧﺪا ﯽﻣ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺪار و ژاﻧﺪارم روﺑ ﻪ رو ﻧﺸﻮ .ﯾﻢ در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﯾﮑﯽ ، از ﻣﻮﺗﻮر ﯿﮑﻠﺖﺳ ؛ﻣﺪآﯽﻣ ﺳﻮارﻫﺎ ﯾﺎ زدﻧﺪ ﯽﻣ ﯽﺣﺮﻓ . ﺷﺪﻧﺪ ﯽﻣ دور و ادﻧﺪ دﯽﻣ ﯽ ﻋﻼﻣﺘ ﭼﻮن اﺳﻼم ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ اﻃﻤ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﻨﺎن داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻄﺮ . ﯿﺴﺖﻧ ﯿﺶدر ﭘ ی اﺳﻼم ﻣﺮﺗﺐ ﺳ ؛ ﮐﺮدﯽﻣ دود ﯿﮕﺎر ﮔﺎه آرام آرام ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف زد و زﻣﺎﻧ ﯽﻣ ﯽ در ﺳﮑﻮت ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ . رﻓﺖﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯿﺮ ﻢ ﻏ از اﺳﻼم دو ﻫﻤﺮاه د ﯾﮕﺮش در ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻧﺰد ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﻧﺸﺴﺘ ﯽ وﺿﻌ ﺑﺎ . اﻧﺪﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ در اﺗﺎق واﻧﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ، ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ آن یﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎر ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﻣ ﮔﺬراﻧﻨﺪ ﯽ ا ﮔﺮ . ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯿﺪ و رﺷ ﯿﻢﻋﻈ ﻫﻢ ﻧﻮع ﺳﻔﺮ ﻋﺎدت دا ﹰ ﻣﺴﻠﻤ ،ﻨﺪﺷﺘ ﺎ ﻓﺮاﻣﺮز .ﻧﺪ ﺑﻮد ﺬابﻋدر ﯾﯽﺪا و ﺧ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻪ ﺑ ﯿ ﻣﺎﺷ ﯽ ﻪ ﻋﻠﺘ ﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد ﯾﺎ از ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺳﺖ را مﺳﺮ ، م ﺑﺮد ﯿﻦ ﻣﺎﺷ یﯿﺸﻪﺷ ﯾﮏﻧﺰد و ﭼﻮن ﺻﺪا ﻣ آن از ﯿﺪ رﺳﯽ ﻫﺎ ﯾﺶ ﺷﺎن ﺟﺎ ﯽﯾﮑ ﺧﻮاﺳﺘﻢ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﻮض ﯽوﻟ ﺪ، ﮐﻨ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻧﻤ ﻗﺒﻮل و ﻫﻤﺎن ﺣﺎل زار ی را ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯽﻣ . ۱٦۷