Goriz Nakhasteh

ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣﭼﻪ ؟ﻢﯿ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨ ؟ ﻢﯿ ﺑﮑﻨ ﯿﻢ ؟ﻢﯿ داﺷﺘ ﯽ ﭼﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎﺗ ا ﮔﺮ از ﺑﻠﻮچ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺸﺪ، یﺧﺒﺮ ﻫﺎ ﯽﮐ ؟ﯾﺪآﯽﻣ ﻣﺎن ﺳﺮ ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ؟ ﯽﻣ ی وﺳﯿﻠﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﻪ ﺑﻮد ﯿﺮﻏ از واﻧﺘ ﯽ در آب و ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ ﺘﺣ ﹰ اﺳﻼم در ﻤﺎ وﻗﺖ رﻓﺘﻦ در آن را ﭘ ﯾﯽﺪاﺧ . ﮐﺮده ﻞ ﻫﻢ ﻗﻔ ﯿﺸﻨﻬﺎد : ﮐﺮد - ﯿﺎﺑ دوﺑﺎره ﺷﻠﻮارﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﺑﺰﻧ ﯿﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ واﻧﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧ .ﯿﻢ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺘﻢ : - ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻮان ا ﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﺪارم  . اﺻﻼ ﯾﻨا ﯾﺪ ﭼﺮا ﺑﺎ ﮑﺎر را ﺑﮑﻨ ؟ﯿﻢ - ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﻼم ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . - اﺳﺖ ﯽﺧﻮاﺑ ﭼﻪ ﯾﻦا ﻧﻪ ﻓﺮ ؟ یﻫﺎ ﯾﺎد ﻣﺎ و ﻧﻪ ﺻﺪا ﮐﻪ ﻫﺎ ﺳﻨﮓ ی ﺑﻪ ﻫﻤ ی ﻪ ﺟﺎ واﻧﺖ ﺧﻮرد او را ﯾﺎآ . ﮐﺮد ﯿﺪار ﺑ ﺑﻬﺘﺮ ﻧ ﯿﺴﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﭘﺮت ﮐﻨ .ﯿﻢ ﻫﺮ دو ﺧﻢ ﺷﺪ و ﯾﻢ در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺳﻮ ی واﻧﺖ ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ﯾﻢ ، اﻣﺎ ﺟﺰ ﺳﮑﻮت ﻫ ﯿﭻ ﻧﺸ ﯿﻨﺪﯾﻢ ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﯾﻢ ﻋﺚ ﺷﺪ ﻫﻢ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﯾﯽﺪاﺧ . ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺳ ﯿﻼب ﻧﺸﺴﺖ ، و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ : ﮔﻔﺖ ﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ - ﻋﻤﻖ آب ﮐﻢ ﺷﺪه و ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺪار و ﻗﺪرت آن ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ . و رومﯽﻣ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺧﻮدم . ﺎﻧﻢﺳرﯽﻣﺖ ﻧاوﻪ را ﺑ ﭘﺎﭼﻪ یﻫﺎ ﺷﻠﻮار ﺑﻠﻮﭼ اش ﯽ را ﺑﺎﻻ ﮐﺸ ﯿﺪ و ﺧﺸﺘﮏ آن را ﻫﻢ در ﻣﺸﺖ ﯾﮏ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻫﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در . » ﯿﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ! ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش !« ﺧﻮد را ﺑﻪ واﻧﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد . ﯽﺳﻌ داﺷﺖ از ﺷ یﯿﺸﻪ واﻧﺖ ﺑﻪ داﺧﻞ ﮏاﺗﺎﻗ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ . ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷ ﯿﺸﻪ زد و آن وﻗﺖ یﺻﺪا ی ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ او را ﺷﻨ ﺑﺎ ﮐﺴ ﯾﯽﺪاﺧ . ﯿﺪم ﯽ زد!ﯽﻣ ﺣﺮف ﺧﻮب ﮔﻮش دادم . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺻﺪا ی ﯿﺪم ﺷﻨﯽﻣرا ﯾﯽﺪاﺧ ﯽ ، وﻟ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺴ ﯽ در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﯽﮐﺴ و ﺳﺖ ﮐﻪ در ﮏاﺗﺎﻗ واﻧﺖ اﺳﺖ ﯾﯽﺪاﺧ . :زد ﯾﺎد ﻓﺮ - اﺳﻼم ا . ﺑ ﯿﺪه ﺧﻮاﺑ ﯾﻨﺠﺎ ﯿﺪارش ﮐﺮدم. ﭘﺲ اﺳﻼم ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد . !یاه ﭼﻪ ﻣﮋد ﭼﻘﺪر اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷ ! ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ در آن ﻧﺎاﻣ ﺑﺎر یﭼﻨﺪ ﯿﺪی ﻣﻦ و ! ﺷﮑﺮ ا ﺧﺪا ر » ﯿﻢ ﮔﻔﺘ ﯿﺘﯽﮔ !« ﺷﮑﺮ ا ﺧﺪا ر ﻣﺎ اﺳﻼم را ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﯾﯽﺪاﺧ ﯽوﻟ ، ﺑﺎ اﺣﺘ ﺑﺎ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در ﯿﺎط دو دﺳﺘﺶ ﺳﻌ ﯽ داﺷﺖ آن ﺷﻠﻮار ﮔﺸﺎد را ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ، ﺑﺎﻻ و دور از آب ﻧﮕﺎﻫﺪارد ﯾﻦ ﺑﻪ ا ، ﯿﻞﻣﺴ یﺳﻮ ﺑﺮﮔﺸﺖ . در ﻧﻮر ﮐﻤﺮﻧﮓ ﻣﻬﺘﺎب ﯿﺪی اﻣ و یﺷﺎد ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﯾﺪه د ، .ﺷﺪﯽﻣ : ﮔﻔﺖ ﯽ ﭼﻮن ﻓﺎﺗﺤ - ﯾﺪﯾﺪ د . ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ او ﺣﺮف زدم . - ا ﻣﮕﺮ ﻫﺎ ﺳﻨﮓ یﺻﺪا ﻣﺎ و ی و ﺻﺪا را در ﺗﻤﺎم ا ﯾﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﻧﺸﻨ ؟ﺪﯿ ۱۸۲