Goriz Nakhasteh

- ﭼﺮا؛ ﮔﻔﺖ: ﯿﺪزﻧﯽﻣ ﯾﺎد ﮐﻪ ﻓﺮ داﻧﺴﺘﻢ ﯽﻣ» و ﺳﻨﮓ ﭘﺮت ﻣ ﮐﻨﯿﺪﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺻﺪا ﺑﺰﻧ ﺗﺎ ﻣﻦ. ﯿﺪ ﺑﭽﻪ وﻗﺘﯽ ﻫﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﯿﺎرﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﺑﺮ دﺳﺘﻢ از ﮐﺎری ﮐﻪ . آﯾﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم؛ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ا ﮔﺮ . ﺧﻮاﺑﯿﺪم ﻣﯽ ﺣﺮف زدم ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﻪ ﺑ «.ﯾﻢ ﺑﻮد ﯿﺪار ﺑﺎ اﯾﻦ از ا ﮐﻪ ﯿﺎﻟﯽﺧﯽﺑ ﻫﻤﻪ ﯾﻦ اﺳﻼم در ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﯿﻦﻫﻤ ﯽوﻟ ،ﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺗﻨﻬﺎ را ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ و ﻫﻤﺮاه ﻣﺎ در ﻣﻬﻠﮑﻪ ﺑﺎﻗ ﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﯿﺪ اﻣ ، ﻧﺠﺎت داﺷﺘ . ﯿﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﻃﻠﻮع ﺻﺒﺢ و ﯿﻢﻋﻈ ، واﻧﺖ ی راﻧﻨﺪه ﺑﺎ ﻣﺎﺷ . ﮔﺮدﻧﺪ ﯽﻣﺑﺮ یاهﺗﺎز ﯿﻦ آراﻣﺶ ﺧ ﯾﻢ ﺑﺮا ﯿﺎل اﻣﮑﺎن ﺧﻮاب ﺑ ﻪ وﺟﻮد آورد . ﺑﻪ ﺗﺸﮑﭽﻪ ﮐﻪ یاﺑﺮ ی ی ﺑﺮ رو ﻓﺮاﻣﺮز آن ﺧﻮاﺑ ﯿﺪه .ﺷﺪم ﯾﮏﻧﺰد ، ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﺳﺮ و ﻗﺴﻤﺘ ﯽ از ﺷﺎﻧﻪ و دﺳﺘﻢ را رو ی ا ﯽ ﻗﺴﻤﺘ ز ﺗﺸﮏ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺪن ﻓﺮاﻣﺮز آن را ﭘﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد یﯿﻪ و ﺑﻘ ، ﺑﺪن و ﭘﺎ ﯿﻦزﻣ یرو را ﯾﻢ ﻣﺮﻃﻮب یﺣﻮﻟﻪ دو ﯾﮑﯽ . ﻣﺮﻃﻮب را ﺑﺮ رو ی ﺳﺮ و ﺑﺪﻧﻢ ﮐﺸ ﯿﺪم در ﮐﻤﺘﺮ از ﯿﻘﻪ دﻗ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺧﻮاب . رﻓﺘﻢ ﯾ ﭼﻮن ﺟﺎ ﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗ یاﻪﯿﻘ ﺑﺎر ﺑ ﯾﮏ ﯽﻣ ﯿﺪار ﺷﺪم و ﺻﺪا ی ﯿﺪم ﺷﻨﯽﻣرا ﯾﯽﺪا و ﺧ ﯿﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮔ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﯽﻣ ﯾﮏﮐﻪ ﯾﻦا ﯾﺎد ﻓﺮ دﻓﻌﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﺣﺎ ﮐ ﯽ از ﺷﻮق ﮔ ﯿﺪارم ﺑ ﯿﺘﯽ . ﮐﺮد - اوﻧﺎﻫﺎ .ش ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ، آﻗﺎی ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﯽ؛ ﯾﺧﺪا ﻧﻮر . را ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ؛ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ .ﯾﺪآﯽﻣ ﯿﻦزﻣ یرو ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺳﻤﺘ ﯽ را ﮐﻪ ﮔ ﯿﺘﯽ ﻧﺸﺎن ،دادﯽﻣ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم یﻧﻮر . ﺑﻪ ﺳﻮ ی ﯾﮏ ﻣﺎ ﻧﺰد و ﮔﺎه ﺧﺎﻣﻮش و دوﺑﺎره روﺷﻦ .ﺷﺪﯽﻣ ﺑﺎ وﺟﺪ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ و ﺑﻪ ﮔ .ﺷﺪم ﯾﮏﻧﺰد ﯾﯽﺪا و ﺧ ﯿﺘﯽ ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر و روﺷﻦ ﺑﻮد و ﻫ ﻪ ﻮز ﺑ ﻨ ﯽﻧﻤ ﯽ درﺳﺘ ﺷﺪ اﻃﺮاف را . داد ﯿﺺ ﺗﺸﺨ ﯾﮕﺮ ﺣﺎﻻ د زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﺑﺮا ﻣﻬﻢ ﯾﻤﺎن ﻧ ﯿﻠﻪ وﺳ ؛ ﻧﺒﻮد ﺠﺎت داﺷﺖ .ﻣﺪآﯽﻣ از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﻤ ﯿﺸﻪ ، ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﯿﺰ ﺧﻄﺮ را ﻧ از ذﻫﻨﻢ ﮔﺬﺷﺖ ، ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژاﻧﺪارم یﻫﺎ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎر آن ، و ﯾﻢ ﺑﺸﻮ ﻫﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺮز دو ﮐﺸﻮر ﻧﺰد ﺑﻪ ا ﯿﻢ، ﯾﮑ ﯾﻞ ﺗﺤﻮ ﯾﺮان .ﺪﻨدﻫ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻧ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎ ﯾﮏﮐﻪ ﯿﻦ واﻧﺖ آﺑ ﯽ رﻧﮓ و ﺑﺰر ﮔ ﺘﺮ از واﻧﺖ ﻣﺎﻧﺪه در ﺳ ﯿﻼب ﯿﺪ رﺳ ، ﺑﻮد و در آن ﯿﻞﻣﺴ یﺳﻮ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد ﺑﺎ . را ﺗﺸ ﯿﻢﻋﻈ یﯿﺎﻓﻪ و ﻗ ﯿﮑﻞﻫ، ﻫﻮا ﯽﻧﺴﺒ ﯽ روﺷﻨ ﯿﺨﺺ . دادم ﺣﻀﻮر او در آن ﻟﺤﻈﻪ از د ﯾﺰیﻋﺰ ﻫﺮ ﯾﺪار ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﺗﺮ آوری و ﺷﺎد ﻪ ﺑ . ﺑﻮد ﺗﺮ دﻧﺒﺎل او دو ﻧﻔﺮ د . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺎده ﭘ ﯾﮕﺮ ﯾﻦ ﻣﺎ از ا آن ی ﻃﺮف ﺑﺮا ﻫﺎ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد آنو ﯾﻢ ﻫﺎ دﺳﺖ  ﻫﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ از ﺣ . ﺮ ی ف زدﻧﻬﺎ ﻣﺎ و ﺻﺪا آن ی .ﺷﺪ ﯿﺪار ﻫﻢ ﺑ ﻓﺮاﻣﺮز ﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺧﻮرﺷ ﯿﺪ را در ﭘﻬﻨﻪ اﺑﺮ یﻫﺎ ﺗﮑﻪ ﯽوﻟ ، ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻧﻤ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ی ﺑﺮ آﺳﻤﺎن یﺑﺎﻻ ﯿﻊ وﺳ ﺳﺮﻣﺎن رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ داﺷﺖ. ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮرﺷ ﯿﺪ از ﺳﻮ ﯿﺪا ﭘ ﯾﯽ ﺷﺪ و ﺑﻪ اﺑﺮﻫﺎ رﻧﮓ ﻣﺲ ﮔﺪاﺧﺘﻪ داد . ﯾﺒﺎز ﯿﺰﭼ ﻪ ﺣﺎﻻ ﻫﻤ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ .ﻣﺪآﯽﻣ ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب ، آﺳﻤﺎن ز ،ﯾﺒﺎ ﻗﻄﻌﺎت رﻧﮕ و ﯿﻦ اﻧﺘﻬﺎ ﯽﺑ ﯿﺎﺑﺎن و ﺑ ﯿﻦزﻣ، اﺑﺮ ﯾﯽﻃﻼ یﻫﺎ رﮔﻪ ﯽ و ﺣﺘ ﯿﻼبﺳ ﻣﺘﻌﺪد ﮐﻪ در ﭘﻬﻨﻪ ی آن ﻫﻤﻪ وﺳﻌﺖ ﺑ ﯿﺎﺑﺎن در ﺟﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺎن . ۱۸۳