Goriz Nakhasteh

ﺑﺨﺎر و ﺑﻮ ی ﯽ ﻣﻄﺒﻮﻋ از آن ﺑﺸﻘﺎب ﯽﻣ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ و اﺷﺘﻬﺎ را ﺗﺤﺮ ا ﮔﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﮏ ﺧﻮرد. ﯽﻣ ﯽﭘﭙﺴ ﻓﻘﻂ ، ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﺎرش ﻏﺬا ﻫﻤﺮاه ﭼﺎی و ﭘﭙﺴﯽ د ادﯾﻢ . ،ﯽﭘﭙﺴ یﺟﺎ ﻪﺑ ﮐﺎﻧﺎدادرا ﯽﺧﻨﮑ ی آوردﻧﺪ ؛ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﺸﻐﻮل ﯿﺪ ﻧﻮﺷ ﯾﺪم ﮐﻪ د ﯾﻢ ن ﺑﻮد اﺳﻼم ﯿﻤﻪ ﺳﺮاﺳ از ﺟﺎ ﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑ ﻪ ﻃﺮف ﺟﺎده رﻓﺖ. م را ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم و د ﺑﺎ یﻓﺮد ﯾﺪم ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎ ﺑﻪ ﯽﻣ . ﯾﺪآﯽﻣﻣﺎ یﺳﻮ اﺳﻼم ﻣﻘﺎﺑﻞ او ا ﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ او دﺳﺖ داد . او ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﺎرﺿﺎ ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﺘﯽ ، ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣ ﺎ ﺑ ﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ اﺳﻼم ﺑﺎزو ی او را ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﺮاه راﻧﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺷﺪه ﯾﮏﻧﺰد ﻫﺎ ، ﺑﻮد اﺑﺘﺪا او را ﺗﺎ ﻧﺰد ﯾﮏ واﻧﺖ ﺑﺮد ﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﺧﺎﻟ ﯽ ﮐﻪ آن ﮐﻨﺎر ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﻮد . ﺷﺪﻧﺪ ، ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯿﻢﻋﻈ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد یاهﺧﻨﺪ ، ﺑﺮﻟﺐ داﺷﺖ و ﺎ ﺷﺑ ﯿﻄﻨﺖ ﯽﺧﺎﺻ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﯽﻣ ﯽﻣ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ در اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻌ اﻧﺪﻪﻣﻠﺎ و ﺑﻪ ژاﻧﺪارم و ی ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻪ در اﺗﻮﺑﻮس اﺳﺖ ، ﺣﻖ و ﺣﺴﺎب درﺳﺖ و .ﻧﺪز ﭘﺮدا ﻣﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ آراﻣﺶ و ﺧﻨﺪه ﯿﻢﻋﻈ ی ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑ ﯽﻣ یاﺮ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺟﺎ ی ﻧﮕﺮاﻧ . ﯿﺴﺖﻧ ﯽ در آن ﮐﺎﻓﻪ ی وﺳﻂ ﺑ ﯽ ﮐﻪ ﺣﺘ - ﯿﺎﺑﺎن از ﻗﻬﻮه ﯾﺮان ا یﻫﺎ راه ﯽﮔﻠ یﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻪﻧﯿﺮا ﻫﻢ ﻓﻘ ، ﺑﻮد ﺗﻌﺪادی اﻓﺮاد ﻣﺤﻠﯽ و ﻣﺴﺎﻓﺮان اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺮف ﻏﺬا ﺑﻮدﻧﺪ . در ﮐﻨﺎری ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ، ﻣﺮد ﻣ ﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﻃ ﻪ ﺑ ﯽ ﺑﻠﻮﭼ ﯽ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﺎ ، ﺻﺎ یﻣﻮﻫﺎ ف و ﺻﻮرت ﺗﺮاﺷ و ﯿﺪه ﯿﻞﺳﺒ ﭘﺸﺖ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣ ، ﺎ ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدﯽﻣ ﹰ ﻓﺎرﺳ ﻇﺎﻫﺮا ﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﻣﺎ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﮐﺮد ﺟﻠﺐ را ه ﺑﻮد. ﭼﻮن ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ و ﻧﮕﺎه ﻪ ﺑﻫﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﻓﺘﺎد ، ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻣﺄﻧﻮس ﻓﺎرﺳ : ﮔﻔﺖ ﯽ ﺗﻬﺮاﻧ ﯽ - ی ا ﺑﺨﺸﮑﯽ ﺷﺎﻧﺲ ! ﻨﺪ ﭼﺑﺎ یﻫﺎ ﺣﺮف یﻪﻫﻤ ﮐﻠﻤﻪ دﻟﺶ را زد ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ؛ ﺑﺎ ﻣﺎ آﻏﺎز ﺳﺨﻦ ﮐﻨﺪ . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد او ﻫﻢ .ﺳﺖا یﻓﺮار ﭼﻮن ﺣﺎل زار ﻣﺎ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎ و ﺣﺮﮐﺎﺗﻤﺎن را د ﯾﺪه و در دل آن ، ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﻫﻤﻮﻃﻦ و ﻫﻤﺰﺑﺎن ، ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻗﺮار از دﺳﺖ داده اﺳﺖ ﯽوﻟ . ﻣﺎ ﻓﻘﻂ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ؛ﯾﻢ ﻣﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ی از ﺳﺮ ﻫﻤﺪرد ی ﯽ و ﻫﻤﺪﻟ زدم. او ﻫﻢ ﯿﺰیﭼ ﯾﮕﺮ د ﻧﮕﻔﺖ. ﯾﮏ ﺟﻠﻮ ﻫﺮ ﹺ از ﻣﺎ ﻧﺎن ﻧﺎزک ﹺ ﮔﺮد ﹺ ﮐﻮﭼﮏ ﯽداﻏ ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﺗﻨﻮر در آﻣﺪه ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺸﻘﺎﺑ ﯽ از ﺗﮑﻪ ﮔﻮﺷﺖ یﻫﺎ ﭘﺨﺘﻪ و ﺳﻮپ ﻏﻠ ﯾﻦا ﯿﺘﯽﮔ . ﺗﻨﺪ و ﯿﻆ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﺰد و از ﯽﺣﺘ ﺧﻮردن آن ﻧﺎن ﺗﺎزه و ﮔﺮم ﻫﻢ ،ی ﺧﻮددار و ﺑﻪ ﻧﻮﺷ ﯿﺸﻪﺷ ﯾﮏ ﯿﺪن ﮐﺎﻧﺎدادرا ی ا ﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد ﻫﺎر ﺎﻧ ﯽوﻗﺘ . را ﺻﺮف ﮐﺮد ،ﯾﻢ اﺳﻼم ﻫﻢ آﻣﺪ ؛ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﻧﺸﺴﺖ ﯾﺶﺑﺮا . ﻏﺬا آوردﻧﺪ . ﺳﺮ ﻓﺮﺻﺖ و ﯿﺎلﺧﯽﺑ ﻏﺬا را ﺧﻮرد، ی و ﭼﺎ ﺳﻔﺎرش داد یﭼﺎ . ﯾﮑﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤ و ﯾﺨﺖرﻫﺎ نﺎ ﻓﻨﺠ را در ﻣﺎ یﻪ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد ﯿﺮﯾﻦﺷ یﭼﺎ .ﯿﺪﺷﻮ ﻫﻢ ﻧ شﺧﻮد . ﺑﻮد واﺣﺘ ﯿﺎج ﺑﻪ ﻗﻨﺪ و ﺷﮑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺑﻌﺪ از ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ،آن آﻣﺎده ی ﭘﺮﺳ .ﯾﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻮ : ﯿﺪم - اﺟﺎزه دار ؟ﯾﻢ ﺑﻪ ﺷﻮﺧ ﯽ : ﺟﻮاب داد - ﺟﺎده ﻣﺎل ﻣﺎ ؛ﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺪر ی ﮔﺮان ﺣﺴﺎب ﮐﺮد! ۱۸۸