Goriz Nakhasteh

ﺳﺎ ک و ﺑﺴﺘﻪ یﻫﺎ ﻣﺎ ﺣﺪس او را ﺗﺒﺪ ﺑﻪ ﯾﻞ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﻘﯿﻦ ﺗﻌﺪاد ﺳﺎ ک ﻔﺖﮔﯽﻣ ﻫﺎ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﯾﺐﺮﻏ آن ﺟﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﻧ ﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺧ . ﻧﮕﺎه ﻫﻢ ﯾﯽﺪا ﯿﺠﺎن ﻫ . ﮐﺮدﯽﻣ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺎد و ﻃﻮﻓﺎن و ﻧﺰد ﯾﮑﯽ ﭘﺎﺳﮕﺎه اﺟﺎزه ﯾﺎد داد ز ﯽﻧﻤ در ﺣﺎل و ﺣﺮﮐﺎت آن ﻫﻤﺴﻔﺮ ﻋﺠ ﯿﺐ دﻗﺖ ﮐﻨﻢ و ﺑﺮا ی آن ﮐﻪ ﻫﻢ ﯾﺎدز ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ مﺧﻮد ، را ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داد ﯾﮕﺮ د ﯾﯽﮔﻮم ﻫﻤﺴﻔﺮان ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺸﺨ ﯿﺖ ﻣﻮﻗﻌ ﯿﺺ ﻣﻬﺮ ﺳﮑﻮت ﺑﺮ ﻟﺐ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ . ﯿﻢﻋﻈ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﺻﻮرت ﺗ یﯿﺮه ﺸ ﺧﻔﻪ و ﭼ ﻤﺎن ﺧﻤﺎر ، ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﭼﻬﺎرزاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ، ﻧﮕﺎه و ﺣﺮﮐﺖ اﺑﺮو ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻧﺰد .ﻢﯾاهﺷﺪ ﯾﮏ ﺑﺎد و ﻃﻮﻓﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ . ﺳﺮﻋﺖ و ﺷﺪ ﮐﻢ واﻧﺖ ا . ﯾﺴﺘﺎد ﯾﮕﺮ د ی ر ﮐﻨﺎر دو ﯿﻮن ﮐﺎﻣ ﯾﮏ ی در ﮐﻨﺎر اﺗﻮﺑﻮﺳ ﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﻮد . در اﻧﺘﻈﺎر ﯾﻦا ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑ ﻪ دﺳﺘﻮر ژاﻧﺪارم واﻧﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﯿﺪﮔﯽ رﺳ یﺑﺮا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯽ در ﺳﻤﺘ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ﯽوﻗﺘ ، اﻣﺎ واﻧﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد و ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ ﺻﻮرت و ﭼﺸﻤﺎن ﻋﻈﯿﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در . ﺗﮑﺎن ، ﺧﻮرد ﯽﻧﻤ ﯽ ﭼﺸﻤﮑ زد و ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺿﺎ ﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت آورد ، و ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ از ﺧﻄﺮ ﮔﺬﺷﺘ .ﯿﻢ و از ﺧﻄﺮ ﮔﺬﺷﺘ ﻪ ﺑﻮد ﻮن دﻗﺎ ﭼ.. .ﯾﻢ ﯾﻘﯽ از آن ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺟﺎﻧﮑﺎه دور ﺷﺪ ،ﯾﻢ ﺗﺎزه ﺧﺴﺘﮕ ﯽ راه و ﺮ ﺗﺎزه ﻔ ﻫﻤﺴ ﯾﺒﯽ ﺟﺎ و ﻏﺮ ﯽﻣ ﻧﺎآرا آﻣﺪ ﯾﺎد ﺑﻪ . ﺧﻮد را در ﻣﺤﻮﻃﻪ ی ی ﻣﺤﺪود ﮐﻪ ﺟﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻪﺟﺎﺑ ﯾﻢ - .ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣﺟﺎ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻫﻨﻮز ﻋﻤﺎﻣﻪ اش ﺑﺮ ﺳﺮ . ش ﺑﻮد دو ﯾﮑﯽ، ﻧﻮﺑﺖ ﭼ در ﯿﮕﺎر ﺳ ﯽﻗﻮﻃ ﯿﻪﺷﺒ ﯿﺰی دﺳﺘﺶ ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻣ ﮐﻪ از آن ﭼ ﻪ و ﺑ ﺖاﺷدﯽﻣﺑﺮ ﯿﺰی ﻟﺐ ی ﮔﻮﺷﻪ ﮔﺬاﺷﺖ. ﯽﻣ ﯾﺶﻫﺎناﻧﺪد و ﮐﻨﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ؛ﮐﻨﺪﯽﻣ اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﺑ ﻫﻢ ﯿﻨﯽ ﻓﺮو ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧ از آ . ﺠﺎ ﮐﻪ ﻓﺮاغ ﺧﺎﻃﺮ ﯿﺪا ﭘ ی ﮐﺮده ﺑﻮدم و ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﻢ او ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺮا ﺧﻮدﻣﺎﻧ ، ﺑﺪاﻧﺪ ﯽ ﺑﻪ ﺗﻘﻠ ،او از ﯿﺪ اﻧﮕﺸﺘ ﻢ را در ﺑ یﺳﻮ ﻪﺑ و ﮐﺮدم ﯿﻨﯽ ﻧ ﯾﮕﺮ د . ﮕﺎه ﮐﺮدم دوﺑﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪم ؛ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه آﺷﻨﺎ ﯾﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ و ﺣﺮف دﻋﻮت ﮐﺮد و ﯽﻣ اﺷﺎرﺗ ﯽ در ﭼﺸﻢ و ﻟﺐ داﺷﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ . ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ دو ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻏﺮ ﯾﺐ ﻫﻤﺮاه دار ﯾﻢ ﯾﯽ ﺑﻼ ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣو ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺎن ﺑ ﯿﺎورﯾﻢ آن از ﯿﺰی و ﭼ ﺑﺪزد ﻫﺎ .ﯾﻢ ﺑﺎد و ﻃﻮﻓﺎن آرام ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟ ﯽ ﻗﻄﺮات ﺑﺎران ﺑﻪ ﺳﺮ و . ﺧﻮرد ﯽ ﺻﻮرت ﻣ دﺳﺘﻤﺎل ﯽ ﺑﺰرﮔ ﯿﺎر ﺑﺴ یﻫﺎ را ﮐﻪ داﺷﺘ ،ﯿﻢ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮرت ﭘ ﯿﭽﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺎ ﮔﺎه : ﮔﻔﺖ ﻓﺮاﻣﺮز - ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ! ﭼﻮن ﮐﻨﺎر دﺳﺘﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ، ﺑﺎ آرﻧﺞ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﯽوﻟ ، زدم ﯾﺶ او ﻫﻨﻮز ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮ د ﯽ ﻓﺎرﺳ ﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ . ﻫﻤ ﯿﻦ ﻃﻮر ﺣﺮﻓﺶ را :داد ﻪ اداﻣ - ؟ ﯿﺴﺖﻧ ن ﺳﺮدﺗﻮ آرام و ﺧﻔﻪ ﺑﺪون آن ﮐﻪ را ﺑ مﺳﺮ ﻪ ﻃﺮف ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ : ﮔﻔﺘﻢ ، - ﺣﺮف ﻧﺰن. ۱۹٤