Goriz Nakhasteh

ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ا . ﻧﺰد ﯽﺣﺮﻓ ﯾﮕﺮ و د ﯾﻢﮔﻮﯽﻣ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﺮز ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف زد. ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ داد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺗﺮد اﺳﺖ ﯾﺪ . ﺑﺎ وﺟﻮد ا ﮐﻪ ﯾﻦ ﻣﺮد ﻻﻏﺮ ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ی وﺿﻊ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﻋﺒﺎ را ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺑ ﻪ دور ﺧﻮد ﻗﺮار دادن ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎ ﯾﺎدیز ی را اﺷﻐﺎل ﮐﺮد یﻫﺎ ﺳﺎ ک ی ﺑﺮ رو ﯾﯽ و ﮔﻮ ه ﺑﻮد ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . اﻟﺒﺘﻪ او ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪ. ﯽﻣﺟﺎ ﻪﺟﺎﺑ ﮐﺮد و ﯽﻣ وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ در زﯾﺮ ﻋﺒﺎ ﺑﻮد . ﻻﺑﺪ او ﻫﻢ ﻣ ﺜ ﯾﮏ ﻞ ﻣﺎ از ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺎ ﻪ ﺑ و ﭘﺎ ﺷﺪﯽﻣ . ﮐﺮدﯽﻣﺟﺎ ﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﺑ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧ ﯽﺑ ﯾﮕﺮ د ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎل ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰد ،ﯾﻢﺷﻮﯽﻣ ﯾﮏ ی و ﻫﻤﻪ ﺣﻮادث را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘ ﺎ ﮔﻧ ،ﻢﯾاﻪ ﯾﮕﺮ د ﺑﺎر ﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﯾﻢ از ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮕﺎﻫﯽ ﺟﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮد ﺑﻪ ﺧ .ﯾﺪ ﯿﺎﻟﻤﺎن آﻣﺪ ﺑﻪ ﻗﻬﻮه یاﻪﺧﺎﻧ ﮐﻨﺎر راه رﺳ ﯾاهﯿﺪ ﻢ و ﻗﺮار اﺳﺘﺮاﺣﺘ ﯽ ﻫﺴﺖ. ﯽوﻗﺘ ﯽوﻟ اﺳﻼم ﭘ ﯿﺎده ﻪ ﺷﺪ و ﺑ داﺧﻞ اﺗﺎق ﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧ ﮐﻨﺎر ﺟﺎده رﻓﺖ ﯾﺪﯾﻢ د ، و ﮐﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻣﺎ یﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﺮد ی ﻧﺸﺎن ﺑﺎر د ، دﻫﺪﯽﻣ ﯾﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﭘﺮﺳ ؛ﯾﻢ ﮐﺮد : ﯿﺪم - ،ﯿﻢﻋﻈ ﺑﺎز ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه ؟ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : - ا ﯾﻨﺠﺎ یﻤﺮه ﻧ ﯿﻦ ﭼﻮن ﻣﺎﺷ ﺗﻔﺘﺎن دارد، ﺟﻠﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ؛ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺳﺮﮐﯿﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ . ﯾﻦ در ا ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻫﻢ از واﻧﺖ ﭘ ﯾﺪمدﺷﺪ. ﯿﺎده در ﮐﻨﺎر آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﯽﮐﺴ ﮐﻪ در ﺣﺎل دﻋﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺮز ، ﻟﺐ ﭼ . ﮔﻔﺖﯽﻣ ﯿﺰی ﯿﻢﻋﻈ ی ﺧﻮﻧﺴﺮد ﻧﺸﺎن ﮐﻪ دادﯽﻣ در وﺿﻊ ﺑﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎ ﮐ ﻧ ﯽ ﯿﺴﺘﯿﻢ ﹺ و ﻋﻠﺖ ﹺ ﺗﻮﻗﻒ ﯾﺎدﺗﺮ ز از ﻣﻌﻤﻮل ﯾﻦا اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻪ اﺳﻼم رﻗﻢ ﭘﻮﻟ ﺳﺮ ﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر از ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه ، دارد ﭼﺎﻧﻪ ﻣ زﻧﺪ. ﯽ ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ آن ﯽ . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار ﻫﺎ اﺳﻼم ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن در ﮔﻮش ﻋﻈ ﯿﺰیﭼ ﯿﻢ ﮔﻔﺖ و ﻧﮕﺎه ﻋﻈ ﯿﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﺷﺪ . ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ او ﻫﻢ ﺳﻮار ﺷﺪ و ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﯿﻢﻋﻈ . ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : - ﭼﻬﺎرﺻﺪ روﭘﯿﻪ ﺑﯿﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . - ﻓﺪای ﺳﺮﺗﺎن . .. - ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻓﺪا ﻣﺎن ﺑﻮد ﺧﻮد ﺳﺮ ی ﺑﻌﺪ . ﻓﻬﯿﻤﺪﯾﻢ اﻓﻐﺎن ﻣﺮد ﺣﺸﯿﺶ ﻫﻤﺮاه و داﺷﺘﻪ و ﻋﻈﯿﻢ اﺳﻼم ﮐﻪ اﻧﺪﻪ ﮔﺮﻓﺘ او از را آن ﻗﯿﻤﺘﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﺎﻧﺼﺪ . ﺑﻮد روﭘﯿﻪ ﻪ ﻫﻮا رو ﺑ ﯽﻣ ﯽ ﺗﺎرﯾﮑ رﻓﺖ و ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎران ﻟﺒﺎس .ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ ﻫﺎ و ﺳﺮﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﻣﺮﻃﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺣﺮﮐﺖ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﻊﺳﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﯽﻣ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ و ﺧﻨﮑ ﯽ ﻏﺮوب و ﺷﺐ را ﯿﺸﺘﺮ ﺑ اﺣﺴﺎس ﮐﻨ ﯿﺎن در ﻣ .ﯿﻢ راه ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد . ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﯿﺎده ﭘ ﺷﺪ و واﻧﺖ ﺑﻪ راه اداﻣﻪ داد ﻪﺟﺎﺑ . ی ﺟﺎ آﺛﺎر از درﺧﺖ و ﺳﺒﺰه ﯾﺪه د ﯿﺎه و ﮔ . ﺷﺪﯽﻣ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯾﯽ ﺳﺮﺑﺎﻻ رود و از ﭼﻨﺪ ﭘ ﯿﭻ ﺑﻪ ﺳﻮ ی ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺻﻌﻮد از ﺑ . ﮐﻨﺪﯽﻣ ﯿﺎﺑﺎن ﺧﺎرج و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ی ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧ .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﻏﺮوب ﺑﻮد و ﻫﻮا ﯾﮏﺗﺎر . در دور دﺳﺖ ﮔﺎه ﮔﺎه ﻧﻮر ﯽﺮاﻏﭼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ : ﮔﻔﺖ ﯿﻢﻋﻈ ﯽوﻟ . ﺧﻮرد ﯽﻣ - ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﮐﻮ ﯾﺪ و ﺑﺎ ﯾﻢ دار ﯾﺎد راه ز ﯾﺘﻪ دو ﺳﺎﻋﺘ .ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﮕﺮ د ﯽ ۱۹٥