Goriz Nakhasteh

ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺗﻌﻠﻤﯿﺎت اﺧﯿﺮ آﻣﺎده ، ی ،ﯿﻢﻋﻈ .ﯾﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﻮﺗﺎه و اﺳﺘﺨﻮاﻧ ،ﯽ در ﮐﻨﺎر ، ﻓﺮاﻣﺮز ﺑﺎ آن ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪ و ﻟﺒﺎس ﻣﻀﺤﮏ ، ﺑﻪ آن ﻃﺮف ﺟﺎده رﻓﺘ و ﻨﺪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ . ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺣﻔﻆ ﻓﺎﺻﻠﻪ آن را ﺗﻌﻘ ﻫﺎ . ﮐﺮدم ﯿﺐ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ مﺳﺮ ، را ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪام ﺗﺎ ﺧ ﯾﯽﺪا . ﯿﻨﻢ را ﺑﺒﺒ ﭼﻮن در ﯾﺪم ﻧﺪ ﯿﺰیﭼ ﯾﮑﯽ ﺗﺎر ﻧﺸﻨ ﯾﯽﭘﺎ ی و ﺻﺪا ، ﯿﺪم آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺪا زدم : - آﻗﺎی ﯽ، ﯾﺧﺪا یآﻗﺎ ﯽ.ﯾﺧﺪا ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﻢﻋﻈ . ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ . ﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺻﺪا زدم: - ؟ﯽﯾ ﮐﺠﺎ ، ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ ﯿﻔﯽﺿﻌ ی و ﺻﺪا در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ : - !ﻫﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ؟ ﯾﯿﺪ . اﻓﺘﻢﯽ ﺣﺎﻻ راه ﻣ ﺷﻤﺎ را ﮔﻢ ﮐﺮدم . ﯾﺶﺻﺪا ﯿﺮ ﻣﺴ ﯽ و ﺣﺮﮐﺘ ﮑﯿﭘ ﯿﺎﻫﯽﺳ ، ﮐﻪ ﮐﺮد ﺮش را در ﺷﺐ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد . ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻃﺒﻖ ﺑﻪ ، دﺳﺘﻮر یﺳﻮ ﻣﻘﺼﺪ و ﻋﺒﻮر از آﺧﺮ ﯾﻦ ﻣﺮز ﺧﻄﺮ در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد .ﯾﻢ ﻢ در ذﻫﻨ ﺧﻮد را آﻣﺎده ی ﺧﻄﺮ اﺣﺘﻤﺎﻟ ﯽ و ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺎﺳﮕﺎه ﯿﺮﻏ . ﮐﺮدم ﯽﻣ از ﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻮچ ﻫﻢ ﺗﮏ ﺗﮏ در ﮐﻨﺎر ﺟﺎده و در ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ راه . رﻓﺘﺪﯽﻣ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ ﯾﯽﻫﺎ ﮐﺎر ﯾﺎن در ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻮ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﺎ ﮐﻠﺒﻪ ی ﯾﮏ ﯾﺐﻗﺮ . رواﻧﻨﺪ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ ﯽ راه رﻓﺘ ﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﻈ ﺳﺮ ﯿﻢ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ : - ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻧﺰد اﺳﺖ ﯾﮏ . در ﺻﺪﻣﺘﺮ ی ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑﻮد . ﻧﻮر ﻣﺨﺘﺼﺮ ی در ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﻣﺤﻮﻃﻪ ی ﭘﺎﺳﮕﺎه را روﺷﻦ ﻧﺸﺎن داد و ﯽﻣ ﯿﻮن ﮐﺎﻣ ﺑﺰرگ ﭘﺮﺑﺎر ی در ﺣﺎل ﺗﻮﻗﻒ د .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه ﯿﺸﺘﺮ م ﺑ ﭼﻨﺪ ﻗﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻋﻈ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﻢ ﯿﺎده ﭘ رو رﻓﺘﻨﺪ ﯾﺪمد . در ﮐﻨﺎر ﭘ ﻗﻬﻮه رو ﯿﺎده . در ﺳﺖیاﻪﺧﺎﻧ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺧ ﻨﺪ ﺑ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ ﮐﺮدم ﯿﺎل ﻪ داﺧﻞ ﻗﻬﻮه آن ﯽوﻟ ،ﻧﺪو ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻫﺎ از ﮐﻨﺎر زﻧﺠ ﯿﺎده و ﭘ ﯿﺮ رو و ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻬﻮه ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ . ﻣﻦ ﻫﻢ آن ﯿﺮ ﻣﺴ را ﻫﺎ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدم . ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏﻧﺰد ﯽوﻗﺘ ﭘﺎﺳﮕﺎه رﺳ ، ﯿﺪﯾﻢ ﻓﺮاﻣﺮز ﻟﻨﮕﺎن ﻟﻨﮕﺎن راه . رﻓﺖﯽﻣ ﻻﺑﺪ شﻫﻨﺮ ﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ، ﻧﻘﺶ ﯾﻔﺎی در ا ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ﯿﻦﻫﻤ . دﻫﺪ ﯾﺶ را ﻧﻤﺎ ﻃﺮز راه رﻓﺘﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑ ﻪ ﻧﺎ ﮔﺎه یﭘﺎ ﻓﺮاﻣﺮز ﺑﻪ ﺳﻄﻠ ﯽ ﺧﻮرد و ﺳﺮ و ﺻ ﯾﯽﺪا را ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮد .ﯾﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑ ﻪ آن دﻧﺒﺎل آن یﺑﺮا رﻓﺘﻢ، ﯽﻣﻫﺎ ﮐﻪ ﻋﺒﻮرم ﻃﺒ ، ﺑﺎﺷﺪ ﯿﻌﯽ اﻧﮕﺸﺘﺎن دو دﺳﺘﻢ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﯾﮏﻧﺰد ﮐﺮده و در ﺣﺎل ﺑﺎز آنﺑﺎ ی ﻫﺎ در ﺣﺎل . ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدم ﻧﺎ ﮔﺎه ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﻗﻮ یاه را ﮐﻪ در دﺳﺖ ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑﻮد ﺑﺮ رو ی ﯾﺪم ﺧﻮد د ی و ﺻﺪا ﯽﺣﺮﻓ ﮐﻪ از دﻫﺎﻧ ﺶ . ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﺪون اراده در ﺣﺎﻟ ﯽ ﮐﻪ دﺳﺘ ﺎﻧ ﻢ ﻫﻤﺮاه اﻧﮕﺸﺘﺎن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳ ﺑﻪ ﯿﻨﻪ ﺸﻣ یﺑﺎز ﻐﻮل ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺻ ، ﮐﻪ ﯾﯽﺪا ﺑﻪ ﮔﻮش او ﺑﺮﺳﺪ ، ﻣﻌﺘﺮﺿﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ : - !ﻪﯾﭼﻮ ! ﻪﯾﭼﻮ ﻧﻮر ﭼﺮاغ از رو ﯾﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﯾﺪم و د ، ﻣﺄﻣﻮر ﺑ ﻪ ﮐﺎر ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮد ﻫﻢ ﯾﯽﺪاﺧ ﯾﺎ ﮔﻮ. ﯾﺪ یاﻪ ﻓﺎﺻﻠ ﻧﺪاﺷﺖ ، ﭼﻮن ﭼﻨﺪ ﻗﺪم از ﭘﺎﺳﮕﺎه دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﯾﻢ ﮐﻪ او را در ﮐﻨ ﺎر ﺧﻮد د ﯾﺪم ی و ﺻﺪا ۱۹۷