Goriz Nakhasteh

- ﻣﻦ و اﯾﺸﺎن در اﺧﺘ ﯿﻢاﻧدﯽﻣ .ﯿﻢ ﻤﺎ ﻫﺴﺘ ﺷ ﯿﺎر ﭼﻪ وﺣﺸﺖ واﺿﻄﺮاﺑ ﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘ .ﺪﯾاﻪ ﻪ  اﻧﺸﺎءاﻟ ﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼ و ﺗﻤﺎم ﻧﺎراﺣﺘ ﻫﺎ ﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ی ﭘﺮده اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﮔﻮ ﯾﺎی ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎص آن ﻟﺤﻈﺎﺗﻤﺎن ﯾﺎد ﺑﻪ ﺑﻮد: ، ﯾﻤﺎن ﻫﺎﺞﻧر اﺷﮏ ﻏﻢ ﺑﻮد ﻪ و ﺑ ، ذوق ﻧﺠﺎت و ﭘﻨﺎﻫﻤﺎن ، اﺷﮏ ﺷﻮق . ﺑﻐﺾ در ﮔﻠﻮ داﺷﺘ ﯿﻢ و ﮐﻼم یﺑﺮا ﺗﺸﮑﺮ آﺳﺎن ﺑ ﻪ ﯽوﻟ ، آﻣﺪﯽﻧﻤ زﺑﺎن ﺣﺮف دل را زده ﺑﻮد . در ﯾﻢ ﭼﺸﻤﺎن آن دو ﻋﺰ ﯿﺰﻧ ﯾﺰ اﺷﮏ ﺷﻮق و ﻫﻤﺪﻟ .ﯿﺪ رﺧﺸ دﯽﻣ ﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺣﻈ ﯿﺮة اﻟﻘﺪس ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮد و در اﺳﺮع وﻗﺖ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﮐﺮاﭼﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ . ورﻧﺪ آﻣﯽ ﺳﭙﺲ دﻗﺎ ﯾﻘﯽ اﺗﺎق را ﺗﺮک ﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﻮن رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﻗﻄﻌ ، ﺑﻮد ﯽ در ﺻﺪد ﺑﺮآﻣﺪ ﯾﻢ از اﺳﻼم و ﯿﻢﻋﻈ ، ی راﻧﻨﺪه راه ﻃﻮﻻﻧ ﯽ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﻤﺎن .ﯿﻢﮐﻨ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ رﺳﻢ وﻓﺎ ﻧﺒﻮد ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯽ ﻧﮑﺮده و آﺧﺮ ﻪ را ﺑ ﯾﺪار د ﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻧ ﯿﺎورده آن از ، ﺟﺪا ﻫﺎ ﻨﻫ .ﯾﻢﺷﻮ ﻮز ﮐﻠﻤﺎﺗ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑ ﯽﻣﮐﻪ را ﯽ ﯿﺎن ﺳﭙﺎس ﻣﺎ از آن ﻪ ﺑ ، ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺎ زﺑﺎن ﻧ ﯿﺎورده ﯾﻢ ﺑﻮد ﹰ و واﻗﻌﺎ ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﺟﺪا از اﺟﺮ ی و ﻣﺰد ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺳﻔﺮ ﻫﺎ آنﺑﻪ ﯽﺣﺎﺟ آنﺑﻪ ،ﻮد داده ﺑ ﺑﮕﻮ ﻫﺎ ﮐﻪ ﯾﯿﻢ زﺣﻤﺎت و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ ی و ﺑﺮا ﯿﻢاﻧدﯽﻣ را ﻗﺪر ﺻﺪاﻗﺖ و ﺣﺴﻦ رﻓﺘﺎر و ﻣﺮداﻧﮕ ﯽ ﺸﺎن ﺗ و رﺷﺎد ﭼﻘﺪر ارج ﻗﺎﺋ ﯽوﻟ .ﻢﯿﻠ اﻓﺴﻮس ﺗﺎ ﻧ ﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺎ ﺑﺮای ﺑﺮدﻧﻤﺎن آﻣﺪﻧﺪ آن ، ﻫﺎ ﭘ ﯿﺪاﯾﺸﺎن و ، ﻧﺸﺪ ﺻﻼح ﺑﻮد ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ از آن ﻫﺘﻞ . ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﻮ یﯾﻪ ﮐﺮا ﻫﺘﻞ را ﭘﺮداﺧﺘ .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار و ﯿﻢ ﭼﻮن از آن ﮐﻮﭼﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﯾﻢ ﹰ ﺧﻮد را رﻫﺎ ، واﻗﻌﺎ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯾﺰﻋﺰ دو آن ﺑﺎ . از ﭼﻨﺪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ و ﺑﻪ ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس ﮐﺮاﭼﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ. ﺑﻪ آن ﺧﺎﻧﻪ ی ﭘﺎ ک ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘ ﯿﻢ . ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘ ﯿﻢ، و ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺳﺎ ﮐﻦ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ . اﺷﮏ ﺷﻮق ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد ﯾﻢ و ﺳﺮ و رو را ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ ی ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﺑﻮﺳ ، ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯿﺪﯾﻢ آن. ﻣﺎ را ﻫﺎ ﮔ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﻔﺘﻨﺪ و ﻣﮋده ی ی روزﻫﺎ آراﻣﺶ و ر را ﯾﯽﻫﺎ ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ داﺷﺘﯿﻢ . ادﻧﺪ د، ۲۰٥