Goriz Nakhasteh

- ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮﺳﺎﻧ ﯿﺪ و در ﮐﭙﻨﻬﺎ ک ﭘ ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده . ﺑﮕﺬار ﯾﺪ ﭘﺮواز یﺑﻌﺪ ﺑﺪون ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﯾﺪ ﺑﺮود. آن وﻗﺖ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﻮر ﮐﻤﮏ ﻣ ﮐﻨﯿﻢﯽ ﻪ ﺑﺮا  ﺗﺎ اﻧﺸﺎءاﻟ ی ﻣﺪت ی ﻣﺤﺪود ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه در داﻧﻤﺎرک ﺑﻤﺎﻧ ﯿﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎ اﻣﺮ ﯾﺰایو ی .ﯿﺪ ﺑﮑﻨ ﯾﮑﺎ ی ﻣﺤﺘﻮا ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨ ﺑﺎ ﻓﺮ ﯽ ﯾﺪون ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻣ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽﮔ را ﺑﻪ و دﮐﺘﺮ ﻣﺴﻌﻮد را ﻫﻢ از ﻣﺎ وﻗﻊ آ ﮔﺎه ﻣ ﯽ ﮐﺮدم. از آن ﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﺰ ﺳﻔﺮ را ﺗﺤﻘ ﯿﻖ ﮐﺮدم. ﭼﮏ ﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗ ﻫﺰار دﻻری ﻓﺮاﻣﺮز ﻣﻮرد اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻮد. از او ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﮏ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﺪ. وﻗﺘﯽ ﭼﮏ را ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﭼﮏ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ اﻣﻀﺎ دارد. ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﻓﺮوﺷﻨﺪه ی آن ﭼﮏ یدﻻر ﻫﺰار ﹰ از اﻣﻀﺎ ﺳﻬﻮا ی دوم ﺧﻮددار ی ﮐﺮده اﺳﺖ ﯾﺎ ﯾﻦ در ا یﻋﻤﺪ ﮐﺎر ﺑﻮده. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻓﺮاﻣﺮز ﯿﭻ و ﻣﺎ ﻫ ﮐﺪام د ﯾﮕﺮ ﺑﻪ او دﺳﺘﺮس ﻧﺪاﺷﺘ ﯿﻢ . ﺧﺪا ﯾﯽ ﮐﻪ او اﻃﻤ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﯽرا ﻣ ﯿﻨﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ او اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده اﺳﺖ. ﻓﺮاﻣﺮز ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯽ ﺟﻮان و ﺑ ﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺧﺸﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎر د ﯾﮕﺮ ﺟﺪا از آن ﭼﮏ، ﺑﺎﻗ ﯿﻤﺎﻧﺪه ی ﯽ وﺟﻮﻫ را ﮐﻪ داﺷﺘ ﯿﻢ، ﺣﺴﺎب ﮐﺮد . ﯾﻢ ﯾﺪﯾﻢ د آن ﻗﺪر ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﯿﻢ ﯿﻢﮐﻨ ﯿﻂﺑﻠ ﯾﺪ ﺻﺮف ﺧﺮ . ﻗﺮار ﺷﺪ ﭼﮏ ﻫﺰار دﻻر ی را ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﻧﺰد رﺿﺎ آﻗﺎ ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﯿﺴﺮ اﺳﺖ ﺟﻬﺖ وﺻﻮﻟﺶ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎ آﺧﺮ ﯾﻦ ی دﻻرﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد، در روز ﻣﻘﺮر، ﺑﺪون ﺧﺒﺮ از ﺣﻮادث و ﭘ ﯿﺸﺎﻣﺪﻫﺎ رﻫﺴﭙﺎر داﻧﻤﺎرک ﺷﻮ . ﯾﻢ روز ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺮو ﺖﯿ ﮐﻪ ﺑﻠ ﯿﻢ رﻓﺘ ﯾﺰ ﺑﺨﺮﯾﻢ. ﭘﺲ از اراﺋﻪ ی ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻫﺎ و وﯾﺰای اﻗﺎﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن، ﺳﻪ ﺑﻠﯿ ﺳﻔﺮ ﺖ S.A.S ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺎدرﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ و ﺗﺰاﻧﺰﯾﺖ در ﮐﭙﻨﻬﺎ ک ﺻﺎدر و ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﹰ ﻣﺎ د ﭼﻬﺎر روز ﺑﻌﺪ ﻣﻮﮐﻮل ﺷﺪ. ﻇﺎﻫﺮا ﯾﮕﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻮد ﯽوﻟ ﯾﻢ، ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ روز ﺑﺮا ی اﻗﺎﻣﺖ ﺑﺎﻗ ﯿﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد. در ﺗﻤﺎس یﻫﺎ ﻣﮑﺮر ﺗﻠﻔﻨ ﺑﺎ ﻓﺮ ﯽ ﯾﺪون، ی ﺷﻤﺎره ﭘﺮواز و ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ و ﺳﺎﻋﺖ ورود را اﻃﻼع ﯾﻢ داد . ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎز ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎس ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر ﻓﺮاﻣﺮز ، و ﻣﻨ ﯿﺐ ﺑﺮادر ﯿﺘﯽﮔ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ از ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ. ﻗﺮار ﺷﺪ ﭘﺲ از رﺳ ﯿﺪن ﺑﻪ داﻧﻤﺎرک، از آن ی ﻫﺎ ﺑﺮا اﻣﮑﺎن ورود ﺑﻪ اﻣﺮ ﯾﮑﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮاﻫ . ﯿﻢ دﮐﺘﺮ ﻣﺴﻌﻮد و ﻫﻤﺴﺮش و رﺿﺎ آﻗﺎ و ﺣﺘﯽ ﻟﯿﻼی ﮐﻮﭼﮏ دﻟﺸﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ در روزﻫﺎی ﻣﺤﺪودی ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﯽ درﯾﻎ ﺗﻤﺎم ﻟﻄﻒ و ﻣﺤﺒﺘﺎن را ﻧﺜﺎرﻣﺎن ﮐﻨﻨﺪ. ﺷﺒﯽ را ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن در ﻫﻤﺎن اﺗﻮﻣﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﭘ ﺎرک ﻗﺸﻨﮕﯽ رﻓﺘﯿﻢ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎرک ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدن ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﺑﻮد، یﺟﺎ ﻣﺴﻌﻮد ﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒ ﮐﻨﺎر ﮔﻞ یﻫﺎ رز اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد. ﭘﺘﻮ ﯿﻦزﻣ ی را رو ﯾﯽ ﭘﻬﻦ ﮐﺮد، و ﺑﺎ اﻧﻌﺎﻣ ﮐﻪﯽ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎرک داد، ﭼﺮاغ یﻫﺎ ﭘﺮﻧﻮر روﺷﻦ ﺷﺪ. ﺧﺎﻃﺮه ﯿﻢ ﻧﺴ ی ﺧﻨﮏ ﺷﺐ و ﺑﻮ دور ی ﯾﺎ در و اﻓﻖ ﻧﺎرﻧﺠ ﯽ رﻧﮓ و اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮراﻓﮑﻦ یﻫﺎ زرد رﻧﮓ ﺑﺮ ﭘﻬﻨﻪ ی آﺳﻤﺎن، ﻫ ﯿﭻ ﮔﺎه ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ وﻗﺘﯽ . ﺷﺪ دور ﻣﺎ از ﻣﺪﺗﯽ دﮐﺘﺮ . ﺷﻮدﯽﻧﻤ ﺑﺮﮔﺸﺖ، یﻫﺎ رﻧﮓ ﺑﻪ رز ﮔﻞ ﭼﻬﺎر ﻗﺮﻣﺰ و ﺳﭙ ﯿﺪ و زرد در دﺳﺖ داﺷﺖ. ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻈﯿﺮش، ﯽﺑ ﺑﻪ ﻫﺮﮐﺪام از ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠ ﯽ داد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ا ﯾﻦ ﯾﺎدﮔﺎر ﻫﻢ ﻧﮕﻬﺒﺎن ا ﯾﻦ ﭘﺎرک اﺳﺖ. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘ ﯽ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﭼﻤﻦ ﻧﺸﺴﺘ ﯿﻢ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮد ﯾﻢ، و از ﺷﻨ ﯿﺪن ۲۲۳