Goriz Nakhasteh

دوﺷﻨﺒﻪ ٢٣ آذر ١٣٦٠ ﻪﭼ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ ؟ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﭘﻨﺎه ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻦ ﺷﻮد ﺑﻪ ا ﯽﻧﻤ ؟ ﯽ ﺻﻮرت زﻧﺪﮔ را اداﻣﻪ داد . ﯾﮕﺮ د ﺣﺎﻻ ﯾﺰاﻧﻤﺎن ﻋﺰ ﻫﻢ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ ﯿﻢ ﺗﺮﺳﯽﻣﺎ ﻣ . دﻫﻨﺪ ﯽ راه ﻧﻤ آن ی و ﻫﻤﻪ ،ﻧﺪردا ﯿﻢ ﻫﻢ ﺑ ﻫﺎ ی ﻫﻢ ﺑﺮا ﻣﺎ ﯽ زﻧﺪﮔ و ﻫﻢ ﺑﺮا ی . ﺧﻮدﺷﺎن ﻓﺮار ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ؟ ؟ﯽ و ﺗﺎ ﮐ ﻓﺮار ... ﯾﻢ ﮐﺮد از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد ی ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی ﻣﺎدر زن ﻨﻣ ﯿﻦ اوﻟ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ﯾﻦا . ﺰل ﺑﻌﺪ از ﻓﺮارﻣﺎن ﺑ ده و ﻮ ﺳﺎل دو ﯽﻃ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ . ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺧﺖ ﯿﺪﯾﻢ ﺸﮐﯽﻣ ﺗﺎ دوره ﯽﻧا ﺑﺤﺮ ی ﺑﮕﺬرد و روﺷﻨﺎ ﯾﯽ ﭼﺮاغ ﺳﺒﺰ را یﺑﺮا ﺣﻀﻮر در ﺧﺎﻧﻪ ی ﺧﻮد دوﺑﺎره ﺑ ﯽوﻗﺘ . ﯿﻨﯿﻢ ﺒ آن ﺣﺎدﺛﻪ واﻗﻊ ﺷﺪ ، ﺑﺎز ﻫﻢ ﻗﺼﺪ یﺧﺎﻧﻪ دو ﯾﮑﯽ ،ﯽﻘﯾﻗﺎ در د ؛ﯾﻢد ﻣﺎدر ﮐﺮ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس ﺑﺮا ی ﯿﺘﯽﮔو ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺳﻮار ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮد ﺷ ﺪه، راه ﺧﺎﻧﻪ ی ﻣﺎدر را ﮔﺮﻓﺘ .ﯿﻢ .ﯿﺪ رﺳ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻫﺮاس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﻏﻢ ﯾﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ در آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮاب ﺑ ﻪ . آﻣﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ی از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻗﺮار .ﯾﻢ ﺑﻮد ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎزده ﯽ در ﻣﺤﻠ ﺎﺿﺮ ﺷﻮد و ﺣ نﯾﺰا ﻋﺰ ﯿﺎب در ﻏ ﺑﺎ ﺟﻤﻌ ﯾﮕﺮ د ﯽ ﻪ ﺑ ﯽ ﻣﺠﻠﺴ ﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﺪﻣﺎت آن ﺷﺠﺎﻋﺎن را اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ. ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﹸﻪ ﻧ ی ﺻﺒﺢ ﻗﺮار . داﺷﺘﻢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽﮔ» : ﺗﻮ در ﺧﻄﺮی ﯿﺑ ؛ ﺎ زودﺗﺮ و ﺑﺎ ﻫﻢ از ﺧﺎﻧﻪ ﯾﻢ و وﺑﺮ ﻪ ﺑ ﻫﺮﮐﺪام ﮐﺎرﻫﺎ «.ﯿﻢ ﺑﺮﺳ ﯾﻤﺎن ﻣﺮﺳﻮم و ﺧﻠﻖ و ﺧﻮ ﯿﺘﯽﮔی ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ روی ﺣﺮف ﺧﻮد ﻣﯽ - اﯾﺴﺘﺎد ﻤﯿﻦ ﻫ ﺑﻪ . !ﻧﻪ : » ﮔﻔﺖ ﺳﺒﺐ ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎزده ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ ؛ ﻓﻼﻧﯽ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﻣﺮا ﻫﻤﺮاﻫﯽ . ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﻧﮕﺮان «. ﻧﺒﺎش ﻣﻦ وﻟﯽ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﻮد ؟ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد و ﺑﻪ دﻟ ﺑ ﯿﻞ ﯿﻤﺎری و ﻣﺼﺮف اروﻫﺎ د ی  ﻣ ﺴﮑﻦ و ﻣﺨﺪر ﮐﻪ آﻣﺎده ﯾﺪﺑﺎ ی ، ﮐﺮدﯽ ﻋﻤﻠﺶ ﻣ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻏ ﯿﺮ اﺳ ﯽﮕﻫﻤ وا از ﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ﯾﻦو ا ، از ﻧﻈﺮ ﺣﻔﻆ و رﻫﺎ ﯾﯽ ﻣﻮﻗﺖ او ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰه ﺑ ،ﻮد ﭼﺮا ﮐﻪ در ﺳ ﺎل - یﻫﺎ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯿﺒﺖﻏ ﻧﺪاﺷﺖ ، ﺑﻠﮑﻪ اﺻﺮار داﺷﺖ ﯽﻘﯾدﻗﺎ ﯽﺣﺘ ﹺ ﻫﻢ ﺗﺄﺧ ﯿﺮ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺘ ﻪ ﺑﺎﺷﺪ . اﯾﻦ روﯾﻪ را ﺑﺎ وﺳﻮاس ﻫﻤﯿﺸﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ، ﮐﺮد اراده و ﺣﺎﻻ ﻣﻘﺮر ﯿﻦﭼﻨ ﯽاﻟﻬ ی ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑ ﯿﻤﺎرﯾﺶ یﺑﺮا ﯾﯽ رﻫﺎ او ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑ ﯿﺎورد ﺑﺎر د ،ﯾﺮ ﺗﻘﺪ ﻫﺮ ﺑﻪ. ﯾﮕﺮ از او ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮد ، ﯾﻦو ا ﻧﻮﺑﺖ ﻗﺒﻮل و ی روﺳﺮ ﺑﺰرگ ﺳﻔ ﯿﺪ رﻧﮕﺶ ﻪ را ﺑ . ﺳﺮ ﮐﺮد ﺒ ﺻﻼح ﻧ ﻮد از ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨ ،ﯿﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز ﯾﺎد دﺷﻤﻨﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎ ﯾﯽ ﮐﺮده و اﮔﺮ از آﻧﺠ ﺎ ﺧﺎرج ﻣ ﯽﻣ ﯿﺮیﮔﯽﭘ ﯾﻢﺷﺪﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻄﺮ ﻧﺰد .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏ ﺗﺎ ﻧﺰد ﯿﻢ رﻓﺘ ﯿﺎده ﭘ ﯿﺪان ﻣ ﯾﮏ و از آﻧﺠﺎ .ﯾﻢﺷﺪ ﯽ ﺗﺎ ﮐﺴ ﺳﻮار او را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﺎﻧﺪ م و ﺧﻮد ﻧ ﯽراﻫ ﯿﺰ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮم ﺷﺪم ﻫﺰار . ﻓﮑﺮ و ﺧ ﯿﺎل در ﺳﺮم ﺑﻮد: ﯽ دوﺳﺘﺎﻧ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ ؟ﻨﻨﺪﮐﯽﭼﻪ ﻣ ؟ﺪﻨ ﻪ ﺑ ﯾﯽ ﭼﻪ ﺑﻼ ﺳﺮﺷﺎن آﻣﺪه آن ﯾﺎآ ؟ ﮑ را ﺷ ﻫﺎ ﻨﺠﻪ داده و ﯽﮐﺴ ﯾﮕﺮ د ﯾﺎآ ؟ﻨﺪدﻫﯽﻣ ﻗﺎدر ﺑﻪ د ﯾﺪارﺷﺎن ؟ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺰاران ﭘﺮﺳﺶ و ا ﯾﺎ ﮐﻪ آ ﯾﻦ ﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘ ﻣﺸﺎﺑﻪ آن ﯾﺎزده ﻪ ﮐ ﻋﺰﯾﺰی ﺷﺎﻧﺰده ﻣﺎه اﺳﺖ رﺑﻮده و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪه ، اﻧﺪ ۳