Goriz Nakhasteh

ﹸﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧ . ﺷﺐ ﺑﻮد ی ﺑﺎ آﻗﺎ رﯾﺤﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪم ﺗﺎ ﺳﻪ روز دﯾﮕﺮ یﻧﻔﺮ دو آﻣﺎده ی . ﺳﻔﺮﯾﻢ او ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮد را ﻓﻬﻤﯿﺪ ، ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ . دوﺑﺎره ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻤﺎن ر ﯾﺨﺖ ، و ﺷﺐ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار یﯾﮕﺮ د ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳ .ﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ یآور و ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺧﻮرده ﭘﻮﺷﺎ ﮐ ﯽﻣﮐﻪ ﯽ ﺷﺪ ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘ ﻢﯿ . ﻧﺎﻫﺎر را ﺑﺎ ﻣﺴﻌﻮد ﻤﺶ و ﺧﺎﻧ . ﺻﺮف ﮐﺮدﯾﻢ دوﺑﺎره دﻋﺎ ﺑﻮد و دﻋﺎ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎی اﺷﮑﺒﺎر ﯾﻦا ﯿﺐﻋ . ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ روز ﺣﺮﮐﺖ ، ﺳﻪ روز د یﺳﭙﺮ ﯾﺪ را ﺑﺎ ﯾﮕﺮ .ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ آن ﭼﻮن داﻧﺴﺘ ﯽﻣﻫﺎ ﻨﺪ ﺑﺮ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ، ﮔﺬرد ﯽﻣ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﻤﺎن ﺑﮕﺬارﻧﺪ . ﺑﻪ ﺷﺐ ﺳﺮ اﻏﻤﺎن آﻣﺪﻧﺪ . ﺑﻪ ﺧﺎ ﺧﻮب ﻃﺮم ﻫﺴﺖ . ﻫﻮا ﻫﻨﻮز ﺳﺮد ﺑﻮد . در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺘﻮ و ﻣﯿﺰ و ﺑﺨﺎری ﺑﺮﻗﯽ ﮐﺮﺳﯽ وار ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ و ﺣﺮف ﻣﯽ زدﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ دﻟﻢ » : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد ﮐﻪ راﺿ ﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺎ و ﺗﻌ ﺣﯿﺮت ﺑﺎ «. ﯿﺴﺘﻢ ﻧ ﺠﺐ ﻓﺮاوان او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﯿﺪم : - ،ﭼﺮا ؟ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد - ﯿﻦﺑﺒ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ، دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮ ﺟﺎن ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ رﻋﻨﺎ ، ﺑﮕﺬار ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﺼﻤ ﺑﮕ ﯿﻢ ؛ ﯿﺮﻧﺪ ﺧﺪا ﻧﮑﺮده ﻣﻌﻠﻮم ﻧ .ﯾﺪآ ﯿﺶﭼﻪ ﭘ ﯿﺴﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ اﺳﺖ . وﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ راه ﻫﺎ ﻫﻨﻮز اﻣﻦ ﻧ . ﯿﺴﺖ ﯽﺣﺎﺟ ﯾﻦا ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺣﺮف زدم ، آدم ﺧﻮﺑ . ﺑﻮد ﯽ ﺻﻼح  ﺳﻔﺮ را ﻓﻌﻼ : ﮔﻔﺖﯽﻣ . داﻧﺴﺖ ﯽﻧﻤ » ﻫﻨﻮز راه و ﺑ ﯿﺮاﻫﻪ اﻣﻦ ﻧ ﻫﺎ «. ﯿﺴﺖ ﺣﯿﺮت زده و ﻗﺪر ی ،ﯽﻋﺼﺒ ﺑﻪ او و ﺑﻪ ﮔ و ﺑﻪ ﯿﺘﯽ رﻋﻨﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ : - ﺮ آﺧ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ، ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد ا ﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻮ ا ﯾﻦ اﺳﺖ و ا ، ﺑﻮد ﯾﻦ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘ ﯽ و ﭼﺮا ﺑﻪ ر ﯽ ﮔﺬاﺷﺘ ﯾﺤﺎﻧﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﻢ ... - ﺣ ﺮﻓﻢ را ﻗﻄﻊ : ﮐﺮد - ، ﺑﺒﯿﻦ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﻣﻦ ﻫ ، ﯿﭽﯽ را درﺳﺖ ﻧ ؛ داﻧﻢﯽﻤ ﻓﻘﻂ ﻗﻠﺒﻢ ا ﻤﯽﻧ .ﯾﺪﮔﻮﯽﻣرا ﯾﻦ ﻢ در ﺧﻮاﺳﺘ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﻤﺎ دﺧﺎﻟﺘﯽ ﺑﮑﻨﻢ ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﯾﺪ و ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ . ﯿﺎﯾﺪ ﻧ وﻟﯽ ا ﮔﺮ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ د ﯾﮕﺮ ،ﯾﺪ ﺑﺮو ﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧ ﻧﻈﺮ دادن اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻞ . - ، ﺧﻮب ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ،ﺟﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ راه ﻣﺎ اﯽﻧﻤ ﯾﺴﺘﺎدﯾﺪ ؛ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ و ﻣﺎ ﯿﺪ ﮔﻔﺘﯽﻣ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﻫﻢ ﺗﺼﻤ .ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯽﻣ ﯿﻢ ﺑﺮ یاه ﭘﺮد رﻋﻨﺎ ﭼﺸﻤﺎن از اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﺣﺮﻓﻤﺎن ﺑﻪ درازا ﮐﺸ .ﯿﺪ ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ ، ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯿﻢ و روز ﺑﻌﺪ ﯾﺤﺎﻧﯽ ر ، ﺻﺒﺢ زود را ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯿﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫ ﻋﻠﺖ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺧﺎﻧﻢ ، در ﻣﻬﻤﺎﻧ ﭘﻨﺠ ﯽ ﺸﻨﺒﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺨﻮاﻫ اﻧﺪک . ﮐﺮد ﯿﻢ اﻧﺪک آراﻣﺸﯽ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻮاب . ﮔﺬﺷﺖ در ﺑﺎﻣﺪاد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺰد ﯿﻮﺳﮏﮐ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻬﺮک رﺳﺎﻧﺪم و ﺷﻤﺎره ی ﺗﻠﻔﻦ ر ﯾﺤﺎﻧﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ . ﯾﺾ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻟ ﯿﻞ ﺗﺐ و ﮐﺴﺎﻟﺖ ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻧﻤ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ ﯽ .ﯿﻢﯾﯿﺎﺑ آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ ﻗﺪری ﺳﮑﻮت ﮐﺮد در و ، ﺳﮑﻮﺗﺶ ﺳﺆال ﯽﮐﻠ و ﭼﺮا داﺷﺖ . ﻧﺎﭼﺎر ﮔﻔﺘﻢ : - دﮐﺘﺮش ﻫﻢ اﺟﺎزه ﺣﺮﮐﺖ و ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ را . دﻫﺪﯽﻧﻤ ۹۸