220 چرا علیه حجاب شوریدم همواره بوده، هست و خواهد بود. ی سیاسی و اجتماعی، بسیار عریان ویژه مبارزه در ایران امروز، مبارزه به زای سیاسی رنج شده است، چرا که کشور ایران از ساختار معیوب و آسیب ی شئونات زندگی ما چنگ انداخته و همهکس برد. استبداد دینی به همه می و همه چیز را زخمیکرده است. ضرورت مبارزه برای تغییر در جوامعیکه اند، یک اصل انکارناپذیر است. به یقین هنوز از استبداد فردی عبور نکرده های مدنی مبارزه، اعم از فردی، تشکیلاتی ی شیوه ما نیاز داریم که درباره و گروهی بحث کنیم. فضای امنیتی و پلیسی در جمهوری اسلامی فرصت های مبارزه و های آزاد در این باره را از همه سلب کرده است. شیوه بحث عملکرد و رفتار مبارزان، همواره از موضوعات قابل نقد است. مبارزات نیز به مرور زمان، همگام با تحولات فکری و اجتماعی دست خوش تغییر شود. آنچه گاه متوقف نمی شوند، اما مبارزه هیچ و تحول و دگرگونی می نویسنده بر آن تأکید دارد این است که با انتقاد از رفتار و عملکرد برخی ای گویای مبارزان، نباید به اصل مبارزه آسیب زد. وضعیت هر کشور و جامعه آن استکه مردم دارای چه توانایی و ظرفیتی بوده و نخبگان و مبارزان، از چه نیرو و استقامتی برخوردارند. ابلاغ رأی دادگاه به وکیلم فروردین از دفتر بند مرا خواستند. خانم میرزایی، رئیس بند ۲۶ روز زنان،گفت: وکیلتان در دادگاه است و با شماکار فوری دارد. با ایشان تماس بگیرید. با استفاده از وقت تلفن یکی از دوستان به موبایل علیزاده طباطبایی به ۲۶ ی زنگ زدم. او و محمد در دادگاه انقلاب بودند. رأی بدوی شعبه کرد ام بود، تلاش می وکیلم ابلاغ شده بود. او که با دلسوزی پیگیر پرونده خواست بداند که آیا به رأی صادره اعتراض هرچه زودتر من آزاد شوم. او می کردمکه خود را خسته نکند دارم یا نه. با آنکه من مکررا به محمد تأکید می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2