230 چرا علیه حجاب شوریدم کردند تا ببینند در چه شرایطی بهتر است مرا آزاد کنند. تصمیم گرفتم با می ویژه توجه به اینکه مسئولان قضایی، امنیتی و زندان بسیاری از حقوق مرا به به عنوان یک زندانی، نقض کرده و بدون توجه به شرایطم، در آزاد کردنم ای بنویسم. کنند، به نهادهای حقوق بشری نامه تعلل می همزمان با شروع به تنظیم نامه، به وکیلم زنگ زدم و به او گفتمکه چنین تصمیمی دارم و درخواستکردمکه وی به دادستان و مسئولان دیگر موضوع را اطلاع دهد. من نیز خود به رئیس بند زنان اطلاع دادمکه در صورت تعلل المللی شکایت خواهمکرد. همین بیشتر نسبت به آزاد کردنم، به مجامع بین ها کمک مطلب را به رئیس حفاظت زندان نیز گفتم. برای نوشتن نامه از بچه گرفتم. در نامه ضمن انتقاد جدی از جمهوری اسلامی به دلیل اعمال فشار برای تحمیل حجاب بر زنان، به شرح وضعیت خویش در زندان پرداختم و ام. توضیح دادمکه به خاطر برداشتن روسری تحت چه فشارهایی قرار گرفته ی واسطه های شخصی و بی هدفم از نوشتن این نامه آن بودکه با شرح تجربه ی زنان جلب کننده خویش، توجه مجامع حقوق بشری را به وضعیت نگران کنم. ملاقات با مسئولان قضایی زندان در بند اعلام شد که بعضی از ۱۴۰۳ صبح پنجشنبه، ششم اردیبهشت های خود را با اند تا زندانیان مشکلات و درخواست مسئولان قضایی آمده آنان در میان بگذارند. هر چند ماه یک بار، مسئولان قضایی، چه از داخل یابند. متقاضیان، و چه از بیرون زندان، به همین منظور در بند حضور می کردند تا به ترتیب برای ملاقات فراخوانده نام خود را به دفتر اعلام می شوند. من ابتدا مردد بودمکه به دیدارشان بروم یا نه. علت تردیدم آن بودکه اند مرا خواستم مسئولان قضایی و زندانگمانکنند به دلیل آنکه توانسته نمی ام، اما بعد ام به آنان مراجعه کرده تحت فشار قرار دهند، برای پیگیری آزادی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2