دیگران در میان ما

د � ﮕﺮان در ﻣ � ﺎن ﻪ �� ﻣﺎ: ﺗﺠ ی گ � زﻧﺪ ﻣهﺎﺟﺮان در ا ﺮانﯾ ١٤٨ ﻢ. ﮐﯿﻮان ﻣهﺠﻮر و رﺿﺎ ﻓﺮﺧﻔﺎل ا � ض ی ﺑﻮد. ﻣهﻤﺎن داﺷت ی � پﺎﯾ ی � ز ﺷ از آﻣﺪە � ن اﻣﺎﻧﺖ و ی ﺑﻮدﻧﺪ وﺣﺴن ﺪ ﻫﻢ � ( ﻫﻢ از ﺗهﺮان. ﺷﺎ �� ﻼﺻﻤ � )ﺳه � � ی از آﻣﺪە ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﻧ � ﻫﺮ ﭼهﺎر ﻧﻔﺮ از ﺷ ﺶ از � ﺴﺖ دﻗﯿﻖ. ﭘ � ﺎدم ﻧ � ، داﻧﻢ ف ی ی � ب پﺎﯾ ﺶ از ﻇهﺮ آﻓﺘﺎی � ف ﺑﻮد. ﻫﯿﭻ ﭘ ب و درﺧﺸﺎی ﻇهﺮ آﻓﺘﺎی ای را بﻪ اﯾﻦ ت ﺎد ﻧﺪارم . ﻣﺴﯿﻮ آن روز وﻗی � ن و ﻣﻨﻮری بﻪ درﺧﺸﺎی ﺪ � ﺟﻤﻊ ﻣﺎ را ﺟﻤﻊ د ﻣهﻤﺎﻧﺪاری ﮐﺮد. ﻣﺤﺴﻮس ﺑﻮد ﮐﻪ دارد ﺑﺮای ﻣﺎ ﺟﻠﻮ ﻣهﻤﺎﻧﺎن � واﻗﻌﺎ ﻣﺎن � آﺑﺮوداری ﺸﺨﺎن ﺗکﺎن � ﺸﺖ ﭘ � ﺸﻪ، آن روز از � ﮐﻨﺪ. ﺑﺮ ﺧﻼف ﻫﻤ ف ﻣﺎ و ﻓﻘﻂ ی � ﻣ � ﮏ بﺎر ﺑﻮدﮐﻪ آﻣﺪ � ف ﻣﺎ آﻣﺪ. ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺎن ی � ﻣ � ﺧﻮرد و ﮏ بﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟبﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮی ﺑﺮ ﭼهﺮە � ﻫﻤﺎن ﻢ و ﺧﻮ � ﺪ � اش د اﺳﺖ ی از ﻣهﻤﺎﻧﺎن ن ﺷﻮد پﺬﯾﺮائ ئ ﻣﻄﻤن ی ﻧﺪارد! � ﻣﺎن کﻢ وﮐ ﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺟﺸﻦ ﺟﻮاﻧﺎﻧﻪ � ت ﮐﯿﻮان ﻣهﺠﻮر و رﺿﺎ ﻓﺮﺧﻔﺎل ﺗﺼﻤ وﻗی ای بﻪ ت و زن � ن ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﺰرﮔ ﻣﻨﺎﺳبﺖ ازدواج ﻣﻦ و ﺑهﺠﺖ ﺗﺪارک ﺑبﯿنﻨﺪ، ﺟﺸی و ﻣﺮد ﺳﻦ وﺳﺎل ﻦﮐﺴﺎن �� ﺰﺗ �� ت ﻋ داری، ﺣی ﻣﺎن، در آن ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺘﻪ بﺎ د �� بﺎﺷﻨﺪ، ﺧ ﻪ ﮐﺮدﻧﺪ � ت ﺗه ﺴی � ﻦ، ﻟ �� ﻗﺖ و وﺳﻮاس در اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺪﻋ ی ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺴﺖ را بﺎ دﺳﺘﺨﻂﮐﯿﻮان ﻫﻨﻮزدارم( . ﺗﻨهﺎ اﺳتﺜﻨﺎئ � )اﯾﻦ ﻟ و ﺗﻨهﺎ زن و ﻣﺮد ﺳﻦ وﺳﺎل ﺎن آن ﺟﻤﻊ ﺑﻮد، ﻣﺎدام و ﻣﻮﺳﯿﻮی � داریﮐﻪ ﻣ ﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. � ﭘﻮﻟﻮﻧ ﺎط ﺧﺎﻧﻪ � ﺟﺸﻦ درﺣ ی ﻋﻤﻮی دوﺳﺖ ازدﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﻣﺎن، ب ﯾﺰداﻧﻤهﺮ ﺑﻮد �� ا ﺑﻮ � ﺎرت بﻪ ﻣﺸهﺪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ وﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎ � ، ﮐﻪ ﺑﺮای ز د. ﮐﻮﭼﻪ ی ﺑﻦ ن ﮐﺮدﻧﺪ ﺎط ﺧﺎﻧﻪ را ﻫﻢ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﭼﺮاﻏﺎی � ﺴﺖ و ﺣ � و ﻣﺤﻤﻮد اﻧﺎری ﺗﺎرزن وﮔﺮوە دو ﺳﻪ ﻧﻔﺮە ی ﻫﻤﺮاﻫﺶ، ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺷﺐ � ت ﻫﻢ ﻣﻮﺳﯿﻮ، ﮐﺮاوات ﻧﻮاﺧﺘﻨﺪ؛ وﻗی �� ﺎر ﺷ � ﺴ � زدە وﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﺪە، دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻣﺎد � ﭘﻮﺷ ام وارد ﺷﺪﻧﺪ، ﮐﯿﻮان و ﻓﺮﺧﻔﺎل، بﻪ ﻨﻮان ﻋ ، آﻧهﺎ را ﺑﺮ ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ � ت ام ﺟﻤ � ﻖ و اﺣ �� ﺸ � ﺻﺎﺣبﺎن ﻣﺠﻠﺲ و بﺎ � ﺟﺎی دادﻧﺪ. بﻌﺪ از ورود آﻧهﺎ، ﻫﻤﻪ ﻃﻮری رﻓﺘﺎر ﻢ ﮐﻪ اﻧگﺎر � ﮐﺮد � ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻪ بﻪ ﻣﻨﺎﺳبﺖ ازدواج ﻣﻦ و ﺑهﺠﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﻪ � ﺷﻮد، بﻠ