دیگران در میان ما

ن ارﻣی یﻫﺎ ﺮان، ﯾا ن ﻫﻢ وﻃﻨﺎی � ﮐﻪ ﻧ ﺷﻨﺎﺳ � ﻢ ١٥٩ ﺑﺮای ﺴﻞ ﺟﻮان � ﺳﺎدە � ﺗﺮ اﻣﺎ، ﻣﺎﺟﺮا ک ﺗﺮ اﺳﺖ. گﺎرون، ۲۵ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎبﺪاری ﺧﻮاﻧﺪە و بﻪ ﻃﻮر ﺣﺮﻓﻪ � ای ورزش � ، ﮐﻨﺪ ﺪ: �� ﮔ » ﻦ ﻣ ن ﻫﺴﺘﻢ، ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺰرگ ﺷﺪە اﯾﺮای ن ﻫﻢ ﻫﺴﺘ ارﻣی � ام، و ﻢ و � ﻧ � ن ی ﺗﻮاﻧﻢ آن را ذﮐﺮ ﻧﮑﻨﻢ. ﺑﺮای ﻫﻤن ن ﻢ اﯾﺮای �� ﮔ – ن ﻫﺴ ارﻣی ﺎ � ﺘﻢ ن ارﻣی ای ﮐﻪ در اﯾﺮان ﺑﺰرگ ﺷﺪە ام . « ﻢ � گ در ﺗ � دە ﺳﺎﻟ � ی � اوﮐﻪ از ﺳ ﻫﺎی ﺎن ورزشﮐﺮدە و ﻣﺴﺎبﻘﻪ دادە و ﻣﺮاودە � ﻣﺨﺘﻠﻂ بﺎ ﺳﺎﯾﺮ اﯾﺮاﻧ ی ﺎدی � ز ن بﺎ اﯾﺮای � ، ن داﺷﺘﻪ ی ارﻣی � ﻫﺎی ﻏ ﺪ: �� ﮔ » � ﺣﺪود - ﭼهﻞ درﺻﺪ از اراﻣﻨﻪ � ای ﮐﻪ � ﺷﻨﺎﺳﻢ، ﻣﺜﻞ ﺧﻮدم ﻫﺴتﻨﺪ و ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮای اﯾ ﻨﮑﻪ ﺪت بﺎزﺗﺮ بﺎ � د ش ت � ﻪ ﻫﻢ ﻣﻌﺎ � ﺪ بﺎ بﻘ � ف ، بﺎ ش ﻓﺖ ﮐی �� ف ﭘ ﺷﺪ و ﺑﺘﻮای ش و ﻓﻘﻂ در ﻣﺤﻠﻪ � داﺷﺘﻪ بﺎ ن . ی اراﻣﻨﻪ ﻧﻤﺎی « اﺳﺖ � ﮐﻪ در ﺗهﺮان ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪە و ﭼﻨﺪ ﺳﺎ � ﻨﻪ، ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ اﺟﺘﻤﺎ � ﻧﺎر � ، کﺎ ﻣهﺎﺟﺮت ﮐﺮدە �� بﻪ آﻣ ن پﺎﺳﺦ بﻪ اﯾﻦ ﺳﺆال ﺪ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺳی �� ﮔ ی اﺳﺖ، ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮدە . ﺧﺎﻧﻮادە ﮐﻪ ﮐﺠﺎی ی پﺪری ﻧﺎر ﻨﻪ بﻌﺪ از � ﺴﻞ � ﻪ بﻪ اﯾﺮان آﻣﺪە � در ﺗﺮﮐ ش � ﮐ ﺰرگ ﻣﺎدرش از � اﻧﺪ. پﺪر بﻪ ﺟﺎن ﺮدگﺎن ﺣﻤﻠﻪ � در ی روس ﮏ بﻪ ارﻣنﺴﺘﺎن اﺳﺖ و از �� ﻫﺎی ﺑﻮﻟﺸ ﻃﺮف اﺟﺪاد ﻣﺎدری ﻣﺎدرش ﻫﻢ بﻪ اراﻣﻨﻪ ی ﺷﺎە � � ﻋبﺎ رﺳﺪ. ﺧﺎﻧﻮادە ﺎری از ﺧﺎﻧﻮادە � ﺴ � ﻨﻪ، ﺑﺮ ﺧﻼف � ی ﻧﺎر ن ، در ﻫﺎی ارﻣی ﻣﺤﻠﻪ ن ﻫﺎی ارﻣی ن ی ﺸن � � ﻧ گ � زﻧﺪ ﺎبﺎن اﻧﻘﻼب ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻨ � ﮐﺮدﻧﺪ. در ﺧ هﺎ ن ﮐﻮﭼﻪ ارﻣی ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ: » � ن ت بﺎ دوﺳﺘﺎن اﯾﺮای ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺑﻮدم، وﻗی � ن بﺎزی ی ارﻣی � ﻏ � ﺎدم � ، ﮐﺮدم � ت وﻗی � ف ﻫﺴﺘﻢ، و رﻓﺖﮐﻪ ارﻣی رﻓﺘﻢ � ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ گ � ی و زﻧﺪ ﻣﺎن ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. « ت ﻨﻪ ﻧ وﻗی � ﺎر دە ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ، ﺧﺎﻧﻮا دە ﮏ بﻪ � ن و ﻧﺰد ﻂ ارﻣی � اش ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ او در ﻣﺤ ﻣﺪرﺳﻪ ﺎبﺎن ﺟﻢ رﻓﺘﻨﺪ. در آن ﺳﺎل � ی اراﻣﻨﻪ بﺎﺷﺪ، بﻪ ﺧ ﻫﺎ او ﺧﻮدش ر ا � ف ﻓﻘﻂ ارﻣی ﺴﺖ: � دا » ﻣﺪرﺳﻪ � ای ﮐﻪ رﻓﺘﻢ ﻣﺨﺼﻮص اراﻣﻨﻪ ﺑﻮد، اﻧﺠﻤﻦ � ی ﮐﻪ ﻫﺎی ﻢ � ﮐﻪ داﺷت � ﻢ ﻣﺨﺼﻮص اراﻣﻨﻪ ﺑﻮد، کﻼس رﻗ � رﻓﺘ