دیگران در میان ما

د � ﮕﺮان در ﻣ � ﺎن ﻪ �� ﻣﺎ: ﺗﺠ ی گ � زﻧﺪ ﻣهﺎﺟﺮان در ا ﺮانﯾ ١٦٦ ﻫﺴتﻨﺪ و آن � � ﺴتﻨﺪ، ﺳ � ﺟﻮری ﻧ ن آﻣﻮزش ی ﮐﺮدﻧﺪﮐﻪ ﻣﺪرﺳﻪ و ﻗﻮاﻧن ﮏ بﭽﻪ � ﺎﺟﺎت � و ﭘﺮورش را بﺎ اﺣﺘ ف وﻓﻖ بﺪﻫﻨﺪ. ی ارﻣی « ی ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ی ﮐﻪ رﻓﺘﻨﺪ، آﻧهﺎی آﻧهﺎی ت ﻫﺎی اﯾﻦ بﭽﻪ � ﺑﺰرﮔ ﻫﺎ ﻫﻢ بﻌﺪ از اﻧﻘﻼب بﻪ دﻧبﺎل وﻓﻖ دادن ﺧﻮدﺷﺎن بﺎ ﻢ � ﺪ ﺣﺎ � ﻣﻨﺎﺳبﺎت ﺟﺪ ن ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻗبﻞ از اﻧﻘﻼب، ارﻣی ﻫﺎی ﭘﺮﺷﻤﺎری در کﺎر و کﺎﻟبﺎس �� ﺎت اﻟ � ش و � ﺪ ﻣ � ﺗﻮﻟ ﺳﺎزی ﺑﻮدﻧﺪ. ب ﻌﺪ از اﻧﻘﻼب، ﺑﺮای وﻓﻖ ﺪ، ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮک را از � ﻂ ﺟﺪ � ش ا � دادن ﺧﻮد بﺎ را �� ﺎت اﻟ � ش و � ــــﻊ ﻣ � ﺪ و ﺗﻮز � ﻣﺤﺼﻮﻻتکﺎﻟبﺎس درآوردﻧﺪ، ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟ ن ی � ی ﮐﺮدﻧﺪ و ﺷ � ی رﺳ � ن و ﻏ ﺮزﻣﯿی � ز ش � ﻓﺮو � �� ﻫﺎ و ﺳﺎﻧﺪو ﻫﺎ را ﺨﺎﻧﻪ � ﻦ ﻣ �� ﮕ � ﺟﺎ ﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. �� ﺧ ﺪ وﻓﻖ دﻫﻨﺪ و رﻓﺘﻨﺪ. � ﺖ ﺟﺪ � ﺴتﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را بﺎ وﺿﻌ � ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺘﻮا ﺎ و بﻪ � ج ﻣهﺎﺟﺮت اراﻣﻨﻪ از اﯾﺮان، اﻏﻠﺐ بﻪ ﺳﻮی ارو � ﻣ کﺎ اﺳ �� ﮋە آﻣ � و ﺖ. ﻂ اﻗﺘﺼﺎدی دﺷﻮار اﯾﻦ ﮐﺸﻮر � ش ا � ت بﻌﺪ از اﺳﺘﻘﻼل ارﻣنﺴﺘﺎن ﻫﻢ ﺣی وکﻤﺒﻮد ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺪی ﺑﺮای بﺎزﮔﺸﺖ بﻪ آﻧﺠﺎﺳﺖ. � ، ﻣﺎﻧ � ﻫﺎی ﺷﻐ ج دوم � ﺲ از ﻣ � ﻧﺮگﺎﻗﺖ در دﻫﻪ ﻫﺎی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ﻼدی، ﻣﻌﺪود � ﻣ ﻣهﺎﺟﺮت ﻫﺎی اراﻣﻨﻪ از اﯾﺮان، ﻣﺨﺘﺺﻃبﻘﻪ ی ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮدﮐﻪ دوﺳﺖ ﺎ و بﻪ � در ارو گ � داﺷتﻨﺪ زﻧﺪ ﻪ ﮐﻨﻨﺪ. بﻌﺪ از اﺳﺘﻘﺮ �� کﺎ را ﺗﺠ �� ﮋە آﻣ � و ار ﺖ � ت ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣهﺎﺟﺮت اﻗﻠ ، بﺎ اﻣکﺎﻧﺎی � ﺟﻤهﻮری اﺳﻼ ب ا ﻫﺎی ﻣﺬﻫی ﯾﺮان ت آﻧهﺎ ﺠﺎد ﺷﺪ، ﺣی � ا ﺶ را ﻧﺪاﺷتﻨﺪ، ﻓﺮﺻﺖ � ی ﮐﻪ ﭘﻮل و اﻣکﺎ ی ﭘ ﺪاﮐﺮدﻧﺪ � ﮐﻪ بﻪ کﺎ ﺑﺮوﻧﺪ. ﻓﻘﻂ ﺟﻮان �� ت بﻪ آﻣ راﺣی � ﺴتﻨﺪ ﮐﻪ � ﻫﺎ ﻧ روﻧﺪ ، اﻏﻠﺐ ﻣهﺎﺟﺮت اﺳﺖ و گ � کﺎ بﻪ ﺻﻮرت ﺧﺎﻧﻮاد �� ﻫﺎ بﻪ آﻣ ،� ﻣﻘﺼﺪ اﺻ ﻣﻨﻄﻘﻪ ی » گﻠﻨﺪل « در ﺣﻮﻣﻪ ی ﻟﺲ آ ﻧﺠﻠﺲ اﺳﺖ. ١ ١ . ن ، ﻣﻬﺪی آﻗﺎزﻣﺎی از ﺗهﺮان ﺗﺎگﻠﻨﺪل، ﻣﺠﻠﻪ ﺸهﺮ، ﺷﻤﺎرە ﻫﻔﺘﻢ، ژوﺋﻦ � ی اﯾﺮا ۲۰۱۳ ، ﺻﺺ ۶ - ۸ د ر � ت � ، ﻗﺎبﻞ دﺳ اﯾﻨﺠﺎ.