دیگران در میان ما

د � ﮕﺮان در ﻣ � ﺎن ﻪ �� ﻣﺎ: ﺗﺠ ی گ � زﻧﺪ ﻣهﺎﺟﺮان در ا ﺮانﯾ ٤٨ ﮔﺮدﻧﺪ و بﻪ ن ی ﻫﻤن ﻞ � دﻟ ت ﺣی ﺮ � ا ﮏ � ﭘﺰﺷﮏ اﻓﻐﺎن ﻣﺠﺒﻮر � ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای اﻣﺮار ﻣﻌﺎش ﺗﻦ بﻪ کﺎرﮔﺮی بﺪﻫﺪ، آن را ﻣﻮﻗﺖ � ﭘﻨﺪاﺷﺖ . ﻣﻦ ﺧﻮدم کﺎرﮔﺮ ن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎی ﺑﻮدە ام در اﯾﺮان و �� از ن کﺎرﮔﺮای ﮐﻪ بﺎ ﻣﺎ کﺎر � ، ﮐﺮد اﺳﺘﺎد ﺎن � ز و ﺎت � ادﺑ �� اﻧگﻠ در ﺸگﺎە � دا کﺎبﻞ ﺑﻮد . ن زﻣﺎی ر د کﺎ �� آﻣ ﻞ � ﺗﺤﺼ ﮐﺮدە ﺑﻮد و �� اﻧگﻠ را ﺎر � ﺴ � روان ﺻﺤبﺖ � ﮐﺮد . � و ﮏ � ﺟﺎ بﺎ ﻣﺎ کﺎرﮔﺮی � ﮐﺮد و اﻟﺒﺘﻪ ن ی اوﻟن اﺳﺘﺎد ﻣﻦ ﻫﻢ در ﺎن � ز �� اﻧگﻠ ا ﺸﺎن � ﺑﻮد . �� دو بﺎر ﺗﻼش ﮐﺮد ﮐﻪ کﺎری ﺑﺮای ﺧﻮدش ﺪا � ﭘ ﮐﻨﺪ، و ﺎ ب ﻫﻢ بﻪ ﭼﻨﺪ ش ﮐﺖ � ﻢ � رﻓﺘ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ � ﮐﻨﻢ در ی زﻣﯿﻨﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮی کﺎر � ﮐﺮدﻧﺪ . بﺎ اﯾﻦ � ﻓﺎ � ، ﺣﺎل بﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻓﻐﺎن ﺶ � ﺑﻮد ﺴﺖ � ﻧﺘﻮا کﺎری ﺪا � ﭘ ﺪ ﮐﻨ . ﺧﻮدش ﻫﻢ ت اﻫﻤﯿی � ﻧ داد ﭼﻮن ﻗﺼﺪش اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ در اﯾﺮان بﻤﺎﻧﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺷﻤﺎر � اﻧﺪ از ﻣﻬﺎﺟﺮان در اﯾﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺎرت ﻫﺎی ﮋە � ایو داﺷتﻨﺪ � و � ﻧ ﺴتﻨﺪ � ﺗﻮا کﺎری ﺪا � ﭘ ﮐﻨﻨﺪ . ﺣﮑﻮﻣﺖ اﯾﺮان در واﻗﻊ ﻪب ﺖ � ﻣﺤﺪود � ﺷﻐ اﻓﻐﺎن ﻫﺎی ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺖ � رﺳﻤ ﺪ � بﺨﺸ و ن ی ﻫﻤﭽﻨن ﺖ � ﻣﺤﺪود ﻫﺎی �� ﺗﺤﺼ . ً� ﻣﺜ ت وﻗی ﻣﻦ کﻼس اول ﺴﺘﺎن � د را در ی روﺳﺘﺎی در ﻣﺸﻬﺪ بﺎ ذوق و ﺷﻮق ﺗﻤﺎم ﮐﺮدم، کﻼس دوم را در ﻫﻤﺎن ﺴﺘﺎن � د روﺳﺘﺎ ﺴﺘﻢ � ﻧﺘﻮا بﺨﻮاﻧﻢ . ﭼﻮن ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺎ � ﮔﻔﺖ ﺸﺎن � ﺑﺮا بﺨﺸﻨﺎﻣﻪ آﻣﺪە ﮐﻪ بﭽﻪ ﻫﺎی ف اﻓﻐﺎی را در ﻣﺪرﺳﻪ ﺛبﺖ ﻧﺎم ﻧﮑﻨﻨﺪ . � ﺷﻮد ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﭼﻪ رﻧﺞ گ � ﺑﺰر ﺑﺮای ﮏ � بﭽﻪ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺳﺖا . اﯾﻦ ﺖ � ﻣﺤﺪود �� ﺗﺤﺼ ﻫﺎ ﺳﺎل بﻪ � ﺷک ب رﺣﻤﺎﻧﻪ ی و بﺪون ﻫﯿﭻ ق � ﻣﻨﻄ اداﻣﻪ داﺷﺖ . ً� ﻣﺜ ﻣﻦ ﺴﺘﻢ � ﻧﺘﻮا بﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل یدورە ﺴﺘﺎن � د و ی راﻫﻨﻤﺎی و ی ﺳﺘﺎﻧﻢ � دﺑ را در اﯾﺮان ﺗﻤﺎم ﮐﻨﻢ . ﻣﺸکﻞ ﮕﺮ � د اﯾﻦ ﻮد ﺑ ﮐﻪ در آن زﻣﺎن ﻣﺆﺳﺴﺎت ﻣﺮدم ﻧﻬﺎد ﺎدی � ز وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ از ﺣﻘﻮق ﻣﻬﺎﺟﺮان دﻓﺎع ﮐﻨﺪ . دوران ﺟﻨﮓ ﺑﻮد و ﻫﺮ ت ﻣﺼیﺒی ﮐﻪ ﺑﺮ � اﻓ ﻫﺎ ﻐﺎن � � آﻣﺪ، ﻧ ﺴتﻨﺪ � ﺗﻮا ض � ت ا � اﻋ بﮑﻨﻨﺪ، ﭼﻮن ﺟﻨﮓ ﺑﻮد . � ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺸکﻼت دارﻧﺪ . اﯾﻦ ع � ﻧ ﺖ، از � ﻣﺤﺪود ﺟﻤﻠﻪ ﺖ � ﻣﺤﺪود ﻫﺎی ﺳﻔﺮ و