دیگران در میان ما

ﺮاﻧ ﯾا � ﺎن راﻧﺪە از ﻋﺮاق: ﻣﻌﺎود ﻦﯾ در ﺳﺎل یﻫﺎ ۱۳۵۰ و ۱۳۵۹ بﻪ بﻌﺪ ٦٩ از آن ی ﺴتﻨﺪ دارای � ﺎرﮐﻪ ﺗﻮا � ﮔﺮوە بﺨﺘ ی ﺎ بﺨﺶ از دارای �) ﻫﺎی ﺧﻮد ﻫﺎی ش ﮐﺴﺐ وکﺎرﺷﺎن را در اﯾﺮان اداﻣﻪ دادﻧﺪ. � ﺧﻮد( را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ، بﺨ ردپﺎی ﺣﺠﺮە ﻫﺎ و دکﺎن ی ﮐﻪ ﻫﺎی » ف � ﻧﺠ ﻫﺎ « و » ی ﻼی �� ﮐ ﻫﺎ « و » ن کﺎﻇﻤﯿی ﻫﺎ « در ﮐﻮﭼﻪ وی ﺗﻬﺮان بﺎز � ﺧ � ﺎبﺎن ﻧﺎ � ی ﻣﺮوی در ﺧ � ﮐﺮدﻧﺪ، بﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻫﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن بﻪ ﭼﺸﻢ ﺪ � آ – ی ﮐﻪ در ﺗﺎبﻠﻮﻫﺎی گﺎە ب ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪە بﻪ ﻋﺮی ﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮ � ن ﮐﻪ ﻣﻌﺎودﻧﺪ ب رﻫﮕﺬرای اﻧﺪ، درﺻﺪای ﻋﺮی � ﺎ ﮔﺮدﺷﮕﺮ و � ﺪ بﻪ ﮐﻮﭼﻪ � داﻧﻨﺪﮐﻪ بﺎ � ی ﻣﺮوی زد، و اﻟﺒﺘﻪ ا ز ﻓﻼﻓﻞ � ف ﻓﻼﻓ ی ً ﻧﺨﺴﺘن � و اﺣﺘﻤﺎ � ﻦ ﻓﻼﻓ � ت ﺎری ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺑﻬ � ﺴ � ﻣﺮوی، ﮐﻪ ﺗﻬﺮان اﺳﺖ. ج دوم اﺧﺮاج: � ﻣ ۱۳۵۹ ج اول اﺧﺮاج � ﻣ » ن اﺗبﺎع اﯾﺮای « ف ﺑﻮدﮐﻪ از ﻗﺪ ﺎی � ت ﻣﻌﻄﻮف بﻪ اﯾﺮاﻧ � ﺸ � ﺑ ﻢ � ن ﻞ ﻋﻠﻮم دﯾی � ت ﻋﺮاق ﻣﺠﺎور ﺷﺪە ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺤﺼ ﺎری � در ﺷﻬﺮﻫﺎی ز � ﺎ بﻪ � ﮐﺮدﻧﺪ � ﺗﺠﺎرت و ﮐﺴﺐ در اﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﮔﺮوە ﻫﺎی ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺳﺪە ��ِ ﮕﺮ، از ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻫﺎی ﻓ � ت د ﺟﻤﻌﯿی ی دﻫﻢ � ی � ﺳ ی ی � ﻞ درﮔ � بﻪ دﻟ � ﻫﺠﺮی ﺷﻤ ﻔﻪ � ﻫﺎی درون ﻃﺎ ﺎ ﻓﺸﺎرﻫﺎی � ای ف ، ی ﻼم بﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺮاق، ﺧﺎﻧﻘن � ت در ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ از ا ﺣﮑﻮﻣی اﯾﺮان و ﺷﻬﺮﻫﺎی د �� در ﻧﺰد � ﮐﻮت و ە و � ﮕﺮی ﻣﺜﻞ بﻐﺪاد و ب � ﺎﺳﺖ � ن ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ. بﺎ روی کﺎر آﻣﺪن ﺣﺰب بﻌﺚ و ر ی کﺎﻇﻤن ﺐ ﻗﺮار � ن ﺗﺤﺖ آزار و ﺗﻌﻘ ی � ت ﻧ ﺟﻤﻬﻮری ﺣﺴﻦ اﻟبﮑﺮ اﯾﻦ ﮔﺮوە ﺟﻤﻌﯿی ﻪ ﻣﺼﻮن � ض ج اول اﺧﺮاج از اﯾﻦ � ش از آﻧﻬﺎ در ﻣ � ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از ﺟﻤﻠﻪ بﺨ ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ. بﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ، بﺨﺶ ﺑﺰرگ ﺖ آﻧﻬﺎ در � ﺗﺮی از ﺟﻤﻌ ق � ﻋﺮاق بﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻋﺮاق ﺷﺪ. بﺎ � ﺲ از اﻧﻘﻼب در اﯾﺮان، ﺻﺪام ﻫﻢ رﺋ � ﮏ ﻣﺎە � ﺎن ﺣﺰب بﻌﺚ وﺣﺰب اﻟﺪﻋﻮە درﻋﺮاق بﺎﻻﮔﺮﻓﺖ. � اﯾﻦ دو واﻗﻌﻪ ﺗنﺶ ﻣ