دیگران در میان ما

ﻦ، ﯾ ﻣﻌﺎود ﮔﺮدان ﺑ � ن ی ن ﺮانﯾا و ﻋﺮاق ٨٣ ﺪ ﺑﺮوی. � بﺎ ﻢ � ﻢ آﻣﺪ وﮐﻔﺎﻟﺖ داد بﻪ ﻣﺎ. آﻣﺪ �� آﻣﺪم اﯾﺮان، اردوگﺎە . ﻋﻤ ﻗﻢ. « � � ﺎ بﻪ ﻋﺮاق ﺑﺮ � ﻂ ﻓﺮاﻫﻢ بﺎﺷﺪ آ � ش ا � ﺮ � ﭘﺮﺳﻢ ا ﮔﺮدد؟ » ﻧﻪ ﻧ ﻪ ﻧﻪ! ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺪارم ﺑﺮﮔﺮدم ﻋﺮاق. « � ﻞ � دﻟ آورد ﮐﻪ » غ اﺳﺖ. � ﻋﺮاق ﺷﻠ « بﻌﺪ � ﻫﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪﮐﻪ » ﻣﺎ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻢ. پﺪرم ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ � ن دار ی اﯾﺮای ی ن اﯾﺮای ﻢ اﯾﻨﺠﺎ و بﺎ ﻋﺮب � ﻞ دار � ت اﺳﺖ. ﻣﺎ ﻓﺎﻣ � داﺷﺖ. اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬ ﮕﺮ ﻫ � ﺎی د ﻢ. � کﺎری ﻧﺪار « � ﻧﻔﺮ بﻌﺪیﮐﻪ بﺎ اوﺻﺤبﺖ ﮐﻨﻢ، در ﺳﺎل ۱۳۵۹ بﻪ اﯾﺮان آﻣﺪە اﺳﺖ: » ﻢ � ﻢ اﻫﻮاز، از آﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ � ﻢ رﻓﺘ � ﻼم آزاد ﺷﺪ � ﻼم، از ا � ﻢ ا � آﻣﺪ ﻗﻢ. « � گ � ﺣﺎﻻ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﺮان زﻧﺪ � ﮐﻨﺪ و ﻧ ﺧﻮاﻫﺪ بﻪ ﻋﺮاق ﺑﺮﮔﺮدد. » بﭽﻪ � ب ﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺪ. ﻋﺮی � ﻫﺎ ﻓﻬﻤﻨﺪ، اﻣﺎ � ﻧ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﻮاب بﺪﻫﻨﺪ. « او ﻫﻢ بﻪ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ن ی اﯾﺮای � اش اﺷﺎرە ﮐﻨﺪ � ن و ﺧﻮد را اﯾﺮای داﻧﺪ. � � . ﺎ بﻪ ﻋﺮاق ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ دارد � ﭘﺮﺳﻢ آ ﺪ: �� ﮔ » ﻧﻪ . « و بﻌﺪ ﺳﮑﻮ ت � . ﮐﻨﺪ � : ﭘﺮﺳﻢ » ﺣﮑﻮﻣﺖ اﯾﺮان در ادارە ن ﮕﺮ اﯾﺮای � ن ﺷﻤﺎ و د ی ﻫﺎ ﺑن ﻫﺎ ﻓﺮق � ؟ ﮔﺬارد « � : ﺪ �� ﮔ » � ﺪم . ﻓﺮق ﻧ � وﷲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺪ ﮐﻨﺪ. « او اﺧب ﺎر ﺷبﮑﻪ � ی ی � ﮕ � ن را ﭘ ﻫﺎی اﯾﺮای ﮐﻨﺪ. » � ﺎ را ﻧگﺎە � ﻫﻤﻪ ﺟﺎی دﻧ ن ﮐﻨﻢ. اﯾﺮای � را ﻧگﺎە ﮐﻨﻢ. « � بﺎز ﺳﮑﻮت � ﮐﻨﺪ. اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﮐﻪ ﺪ ﻣﺄﻣﻮر بﺎﺷﻢ و بﺨﻮ � ﺷﺎ ﮐﻪ در ذﻫﻦ � اﻫﻢ او را بﻪ ﻋﺮاق ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ؛ ﺗﺮ ﺎری از آﻧﻬﺎ ﻧﻬﺎدﯾﻨﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ. � ﺴ � بﺎ ﻣﺮد ۵۵ ﺳﺎﻟﻪ ف ﮐﺮدە ﺻﺤبﺖ � از دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻌﺮ �� ی ﻣﻌﺎودی ﮐﻪ � ش ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ. ﺧﻮدش در ﺳﺎل � ﮐﻨﻢ. ﻫﻤ ۱۳۴۹ ن در ﻌی � ، گ ، ﻫﻤﺮاە پﺪر و ﺧﺎﻧﻮادە بﻪ اﯾﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ � ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟ ش � ، اﻣﺎ ﻫﻤ از ﻣﻌﺎودﯾ ﻦ ﺳﺎل ۱۳۵۹ ﺶ بﺎردار ﺑﻮدە و او را ﻟﺐ ﻣﺮز رﻫﺎ � اﺳﺖ. ﻣﺎدرز