وجویجهانی بهتر درجست 100 این قطعنامه آمده بودکهکمیسیون حقوق بشر سازمان ملل از «اینکشتار سازی قومی" را کشی و "پاک هولناک متأثر شده است» و «سیاست نسل 21 کند.» قویاً محکوممی آور بود؛گویی ای شگفت ی این تظاهر به اقدامی معنادار، تجربه مشاهده ها این هیولاهای قاتل را بترساند. ی دیپلمات قرار بودکه هشدار متکبرانه زده در سالن نمایندگان در کاخ ملل، گیری، حیران و شگفت پس از رأی یملل قرار داشت، مقر دفتر سازمان ملل در ژنو، جاییکه روزگاریجامعه کوه باشکوه آلپدر پیشچشمانم بود اما تنها چیزی یرشته نشستم. منظره های جایگپ های سارایوو بود. به های مستقر بر کوه دیدم، توپ که می رسید. تیراندازان وصدایجیغ بهگوشم می دوستانه، پژواکتیراندازی تک ها با نوشیدن مشروب پیروزی اخلاقی خود را جشن که دیپلمات درحالی نوشیدم و با خودم فکر ی تلخم را می گرفته بودند، من با دستانی لرزان قهوه اند. کردمکه امروز چند نفر دیگر در بلوار سلیموویچکشته شده می تحمل بود. معنایی کلمات واهی و تهی، غیرقابل پوچیِ این وضعیت و بی بارتر این است ی تأسف در آن لحظه این فکر از سرم گذشتکه مسئله که قربانیان نواحی شهری سارایوو در مقایسه با مردم روستاهای بوسنی های تلویزیون هستند و اند، نزدیک دوربین ترند. آنها مرئی اقبال خوش ای شکلی کلیشه درنتیجه، از این امتیاز برخوردارند که سازمان ملل به ها، فقرا و کند. اما مانند اکثر جنگ کنندگان به آنها را مؤاخذه می حمله شوند اما نه دیده ای رنج بیشتری را متحمل می محرومان نواحی حاشیه کردنجهانیان هایما آگاه شوندو نهکسیبه فکر آنهاست. یکی ازچالش می نسبت به مصائب آنان بود.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2