131 درجستجوی عدالتجهانی اردِموویچ برای آخرین بار در دادگاه حاضر شد و به ۲۰۱۳ ی ژوئیه ۲ در نقشملادیچ در سربرنیتسا شهادتداد. پس از آن روز دیگر هرگز کسی را ها طورکه ملادیچ پس از سال که محاکمهکرده بودم، ندیدم. درستهمان دوباره پیدایش شد، اردموویچ با هویتی جدید و در محلی نامشخص از سر بگذارد و با فرزندش نظرها محو شد. عاقبت توانستگذشته را پشت که اکنون هجده سال داشت، زندگی جدیدی را آغاز کند. در مسیر رهایی ی سارایوو بازگشایی شد. شده ی ملیِ بازسازی ،کتابخانه ۲۰۱۴ مه ۹ در رنگ وآمد شد و هتل زشت و خردلی بلوار سلیموویچ بار دیگر پر از رفت هنوز پابرجا بود. مساجد اهمیجی و سربرنیتسا بازسازیشدند. باگذشت های ظاهری بازسازی شدند و زندگی به جریان افتاد اما زمان، خرابی هاییکه در لاهه برگزار شدند، به های درونی باقی ماندند. محاکمه زخم قربانیان فرصت داد تا طعم عدالت را بچشند اما نتوانست مردگان را به زندگیبازگرداند. های عزیزانشان را به خاکسپرده بودند؛ اکثر مادران سربرنیتسا استخوان جمعی هاییکهمتخصصانقضاییباتلاشبسیارازگورهایدسته استخوان اِی تعیین هویتکرده بودند. برخی، مانند نورا اِن یافته و باکمکتحلیل دی موستافیچ، هنوز بقایای فرزندانشان را پیدا نکرده بودند. هنوز به این امید کردند که روزی پسرشان به خانه باز خواهد گشت. دیگران باید زندگی می دادند: به داشتن اشیای آشناییکه در میان اجساد یافته بودند، رضایت می عینک،ساعت،شانه،مسواکیا زیورآلات. ازعزیزانشانفقطیکیادگاری برایشان باقی مانده بود. مردی همکه پسرانشان را به اینگورها سپرده بود،
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2