وجویجهانی بهتر درجست 164 ای راکه های منفی ی ذهن خود و تمام ویژگی و پرداخته و خیالاتساخته که اندازند. چنان کند، بر روی آن می ی متزلزلشان را تهدید می خودپنداره مشهور است، ژان پل سارتر گفته بود: «اگر یهودیان وجود نداشتند، شود بلاگردان با یک افسانه آغاز می 9 کردند.» یهودستیزان آنها را ابداع می شود. اما تبدیل نفرت ناپذیر تبدیل می اما از شدتتکرار به حقیقتیخدشه ی کشی، با خودْ مسئله موهوم به خشونت واقعی و تشجیع مجریانِ نسل آورد. های بشری را به همراه می سوزیِ غریزی نسبت به رنج احساسدل گوید: «باید بگویمکه نیروهای گروپن، می ی آینزاتس پاول بلوبل، فرمانده ها نقش داشتند، بیشتر از کسانی که قرار بود اعدام ما که در این اعدام جمعیِ شدند.» اینگروه مسئول اعدام دسته شوند، دچار فروپاشیروانیمی ترین یفبود؛ بزرگ یار در نزدیکیکی ی بابی هزار یهودی در دره ۳۴ حدود عام در دوران جنگ. او که اکنون در برابر دادگاه نظامی ایالات متحده قتل که کردکه درحالی عنوان متهم حضور داشت، شکایت می در نورنبرگ به شناختی قربانیانتقدیرخودراپذیرفتهبودند،امامسئولاناعدام«ازنظرروان رنج بسیاریکشیدند». اوتو اولندُرف، متهم دیگر این دادگاه و از فرماندهان کردزیرا متحملرنج سوزیمی گروپن، نیز برایعاملانجنایتدل آینزاتس خاطر هایگاز سیار را به عاطفی زیادیشده بودند. او شهادتداد که واگن تر اِس بهکار گرفتند تاکارها را برای آنها ساده سلامت روانی نیروهای اِس جمعی کنند؛ اما مشخصشد که شلیک به قربانیان در کنار گورهای دسته ها باعث «فشار شده از این واگن کردن اجساد خفه بهتر است زیرا خالی شد. ایغیرضروری» می روانی ی زنان وکودکان در سر کار برای آن دلانه توان فهمید کهکشتن سنگ می ی خانواده بودند،کار دشواری اِسکه مردانی شیفته دسته از نیروهای اِس
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2