وجویجهانی بهتر درجست 80 های سیاسی که ی واقعیت المللی گشود؛ نهادی ضعیف در حاشیه بین کشد؛ سابقه فرهنگمصونیتکیفریرا بهچالشمی شکلیبی حالبه بااین ها غلبه داشته است. این مفهوم جدید از مشروعیت فرهنگیکه برای مدت ی فجایع در بخش اعظم تاریخ انگارانه المللی با پذیرش سهل نهادی بین گرفتن مردم بردگی در تعارضقرار داشت. برای مدتی طولانی،کشتار و به آمد. نباید از تبدیل کشورهای مغلوب حق طبیعی فاتحان به حساب می یدفاع المللیسادهگذشت. این تحول،حماسه توحشآیینی بهجنایتی بین از بشریتدر ظلمات ناامیدی بود. قانونبشردوستانه ژوئن ۲۴ شکلی غیرمنتظره در ی مدرن بین جنگ و انسانیت به مواجهه آغاز شد. در عصر آن روز، تاجری سوئیسی به نام آنری دونان وارد ۱۸۵۹ شهر سولفرینو در پادشاهی لومباردی شد. هدف او ملاقات با امپراتور ی اشدر مستعمره ی منافع تجاری فرانسه، ناپلئون سوم، بود تا با او درباره تازگی نبردی بزرگرا با وگو کند. ناپلئون در همان نزدیکی به الجزایر گفت ارتشامپراتوریاتریش، فرانسژوزفاول، به پایان برده بود. دوناندر میان جسدهای پرشماریکه در میدان نبرد پراکنده بودند، هزاران سرباز زخمی را دید که بدون هیچ مراقبت پزشکی به حال خود رها شده بودند و با درد زده و ناراحتشده بود، زنان دادند. اوکه از دیدن اینصحنهحیرت جانمی ها را مداواکنند. دهیکرد تا در بیمارستانی موقتی زخمی محلی را سازمان ی بورژوایی اروپا در حساسیت اخلاقی این مرد سوئیسی محصول جامعه های کرد، واقعیت قرن نوزدهم بود. اگر او در دوران پیشامدرن زندگی می زندگی روزانه ــکهکثیف، زمخت و سبعانه بودند ــ از حس همدلی او با
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2