ایران فرهنگی

گ � اﯾﺮان ﻓﺮﻫﻨ ٢٢٢ ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﯾﻦ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﮐﻪ بﻪ ﻣﺼﺪاق ﮐﺘﺎب دﻻﻟﺖ � ، ﮐﻨﻨﺪ ﺗ ی ی � ﻌﺎﺑ ﭼﻮن » ﻣﻨﺒﻊ « ، » ﻣﺄﺧﺬ « ﺎ � » ﻣﺮﺟﻊ « در ﻣﻘﺎم ت اﺻﻄﻼﺣﺎی بﻪ کﺎر ﺑﺮدە � ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ � ﻣﻔﻬﻮ روﺷﻦ اﻣﺎ ق �� ﻣﺼﺎد ّﺎل � ﺳ و ﺎق � ﻣﻨﺪ ﺳ دارﻧﺪ: اﺻﻄﻼح » ﻣﻨﺒﻊ « ﺎ � » ﻣﺮﺟﻊ « از راە ﺗﺮﺟﻤﻪ ی ﻣﻌﺎدل ن ی ﻻﺗن آن reference ، در � ﻋ ﺪ � ﺟﺪ بﻪ ﺎن � ز � ﻓﺎر راە ﺎﻓﺖ. � » ﻣﺮﺟﻊ « ً ﻣﻌﻤ � ﻮ بﻪ ﻫﺎی ﮐﺘﺎب � کﻤ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎی ﻟﻐﺖ، داﺋﺮة اﻟﻤﻌﺎرف ﻫﺎ، ﻪ ﻧ � ﻫﺎ ﻤﺎ و ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ (yearbook) ﮔﻔﺘﻪ � . ﺷﻮد و » ﻣﺄﺧﺬ « و » ﻣﻨﺒﻊ « (source) ﻫﺮ دو بﻪ آﺛﺎری اﺷﺎرە دارﻧﺪ ﮐﻪ در ن ﻣﺘی بﻪ ﻫﺎ آن ارﺟﺎع ادەد ﺷﺪە اﺳﺖ. ١ ﺶ � ﭘ از آن ی � ﺗﻌﺎﺑ ﮕﺮی � د ﻣﺎﻧﻨﺪ » ﻣّﻬﺎت � ا « ﺑﺮای اﺷﺎرە ﻪب ﻦ ﻣﻬﻢ �� ﺗ آﺛﺎر در ﮏ � رﺷﺘﻪ رواج داﺷﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ن ی � ﻧ ت � اﺗّﻔﺎ ﺴ � ﺖﻧ ﭼﻮن ﻧﻘﺶ و یﻣﻌﻨﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل از ﻣﺘﻮن ﮕﺮ � د از زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﺻﻨﻌﺖِ ﭼﺎپ دﮔﺮﮔﻮن ﮔﺸﺖ، درﺳﺖ از ت وﻗی ﮐﻪ » پﺎﻧﻮﺷﺖ « ﺟﺎی » ﻪ � ﺗﺤﺸ « ﺎ � » ﺗﻮﺷﯿﺢ « ، » ﺗﻌﻠﯿﻖ « ﺎ � » ﻘﻪ � ﺗﻌﻠ « را ﮔﺮﻓﺖ. ٢ بﺎ ش ح � � �� ﺗﻔﺼ گ � ﭼﮕﻮﻧ ﻦ �� ﺗﮑ و کﺎرﮐﺮد » ﻣﺘﻮن ﺎر � ﻣﻌ اﺳﻼم ن ّ، ﺳی » حﺻﺤﺎ ﺳﺘﻪ « ، ﺸﺎن � � دﻫﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺶ اﺛﺮ � ﺣﺪﯾی از ﺎن � ﻣ آﺛﺎر ﻮن، � ﮔﻮﻧﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺶ � ﺑ از ﻫﺰار ﺎلﺳ ﺑﺮ ﻧﻮﺷﺖ � و وﺳﻮی ﺳﻤﺖ گ � زﻧﺪ ی ﺟﺎﻣﻌﻪ ن ﻣﺬﻫﺐ ﺳی اﺛﺮ ﻧﻬﺎد. ن ﻫﻢ ی ﭼﻨن ﺪ �� ﺑﻨﮕ ﻪ: ب Matthew Potolsky, “Decadence, Nationalism, and the Logic of Canon Formation”in Modern Language Quarterly (2006) 67 (2): 213-244. Ivan Matijašić, Shaping the Canons of Ancient Greek Historiography: Imitation, Classicism and Literary Criticism, Berlin, De Gruyter, 2018. ١ . and Theoretical A Book? Reference a Is "What Bates, J. Marcia 57-37 (1986): 1 no. 26, RQ Analysis." Empirical ٢ . ﺑﺮای ﺸﻪ � ر � ﺷﻨﺎ � �� ﺗﺎر واژە référence بﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺮ � ز ﺪ �� ﺑﻨﮕ : Dictionnaire historique de la langue française , sous la diction de Alain Rey, Paris, Le Robert, 2000, vol. I, p. 1987 ﺑﺮای � �� ﺗﺎر ﭘﺮﻧﮑﺘﻪ و ن ﺧﻮاﻧﺪی از » پﺎﻧﻮﺷﺖ « ، بﻪ ﮋە � و در یﺣﻮزە ــــﺦ � ﺗﺎر و ادب ، بﻪ اﺛﺮ ﻣﺮﺟﻊ ﺮ � ز ﺪ �� ﺑﻨﮕ : Anthony Grafton, The Footnote: A Curious History , Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1997.