ایران فرهنگی

� ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮان از » ﻣﺘﻮن ﻣﻌ � ﺎر « ﺳﺨﻦﮔﻔﺖ؟ | یﻣﻬﺪ � � ﺧﻠ ۲۲٥ ق � بﺎ ﺑﻮدن بﺪﯾﻦ ﺻﻔﺖ را از دﺳﺖ � . دﻫﺪ ن ی ﻫﻤن ﻧﺎﻗﺪان �� از اەر ﻫﺎی ﺺ � ﺸﺨ � ﺎر � ﻣﻌ ﺑﻮدن ﮏ � ن ت ﻣن را ب ﺎی � ارز ن ان ی � ﻣ ی ﺗﻮاﻧﺎی آن در ﺎﺳﺦ پ ی ، ﮔﻮی بﺎزﻧﮕﺮی، و ﺳﻨﺠﺶ ﻣﺘﻮن ﺎر � ﻣﻌ ﮕﺮ � د � . داﻧﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ن ت ﻣن ﻪ � ﮑ � و ﺨﺘﻪ � ﮔﺴ اﻓﺘﺎدە ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ی وﮔﻮی ﺎن � ﻣ آن و ﮕﺮ � د ﻣﺘﻮن ﺎر � ﻣﻌ � درﻧ ی د � ﮔ از اﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮای ﺸﻪ � ﻫﻤ ی ون � ﺑ � . ﻣﺎﻧﺪ ١ � � ﺗﮑ گ � ﻓﺮﻫﻨ و ﻧﻘﺾ ﺖ � ﻣﺮﺟﻌ ن ت ﻣن بﺎ یﻫﻤﻪ اﯾﻦ ی ی ﺳﺨﺖ � ﻫﺎ ﮔ در بﻪ دﺳﺖ دادن ﻣﺤﮏ ی ﻫﺎی ﻣﻠﻤﻮس و ﻣﺸﺨﺺ، بﻪ ﺳبﺐ ﺖ � اﻫﻤ ﻧﻘﺶ ی ﻣﻘﻮﻟﻪ � اﻗﺘﺪار ﻣﺮاﺟﻊ ن ی ﺗﻌﯿن ﻨﺪە ﮐﻨ در ﺪن � بﺨﺸ ﺎ � زدودن ﺻﻔﺖ ﺎری � ﻣﻌ بﻪ ﻣﺘﻮن، ﻫﻤﻮارە اﺣﺘﻤﺎل ن �� ﺶﮔ ن ت ﻫﺎ ﻣن ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻼﺋﻖ و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷ � ﺨ و � ﻣﺤﻔ و ت ، ﻃبﻘﺎی ﺧ � ﻄﺮ بکﺎری �� ﻓ و � گﻤﺮا را ﻫﻤﺎرە ﻪ � ت ﺳﺎ � ﮔﺴ ﻧگﺎە � . دارد � واﻧﮕ از آﻏﺎز ﻗﺮن ﺴﺘﻢ � ﺑ ﻣﺎ بﺎ ﺪە � پﺪ ای ی � ﻋﺎﻟﻤﮕ دﺳﺖ در ﻢ � بﺎﻧ �� ﮔ ﮐﻪ � � ﺑﺮ نآ را » ی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮدە ای « اﻧﺪ؛ ﺧﻮاﻧﺪە ن ارﻣﻐﺎی از ی ی �� ﻓﺮا ﻓﺮاﯾﻨﺪِ ن اﺳﯿﻮن ی � دﻣﻮﮐﺮاﺗ و گ � ی � ﭼ ﻣﻨﻄﻖ ارزش ﻫﺎی ﻧﻈﺎم � ﻪ � ﻣﺎ داری. ﺶ ﭘ � ﺪا � ی وی � ﻧ ئ ﻧﺎﻣﺮئ اﻣﺎ بﻪﺣﻖ ﺟﺎﻧﺐِ » اﻓکﺎر � ﻋﻤﻮ « ، و ﺳپﺲ ﮔﺬر بﻪ ﻋ � ﺠﯿﺘﺎل � د و راﻧﺪە ﺷﺪن بﻪ ﺎی � دﻧ ﻣﺠﺎزی و ف ت ﻗﺮارﮔﺮﻓن در ﺖ � ﻣﻮﻗﻌ زا ﻮﻫﻢ ﺗ و درگﻢ � ی ﮐﻨﻨﺪە ﻓﻀﺎی ﻫﺎ رﺳﺎﻧﻪ از ﺟﻤﻠﻪ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ،� اﺟﺘﻤﺎ ﻢﻫ در اﻋﺘﻘﺎد ﻫﺎ آدم بﻪ ﺎرﻫﺎ � ﻣﻌ و اﺻﻮل بﺎزﻣﺎﻧﺪە از ﺖﺳنّ ﺧﻠﻞ اﻓﮑﻨﺪە، و ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﺘﻘﺎبﻞ ﺴﺎن � ا ﻫﺎ بﻪ ﻗﻀﺎوتِ ﮕﺮ � ﮑﺪ � را - ﺧﺎﺻﻪ ﺮ � ا از ﻣﻮ � ﺿ آﻣﺮاﻧﻪ و بﺎﻻ بﻪ ن ی پﺎﯾن بﺎﺷﺪ - رﻧﮓکﻢ ﮐﺮدە ﺗﺎ بﺪان ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺲﮐ دﺳﺖ زدن بﻪ آزﻣﻮن و ﺧﻄﺎ را ق � ﺣ ﻣﻮﺟﻪ ﺑﺮای ﺧﻮد � داﻧﺪ و رأی ﺧﻮد را بﺎ آراء ﮕﺮان، � د وﻟﻮ کﺎرآزﻣﻮدە ﺗﺮ و ﻪ �� ﺗﺠ اﻧﺪوﺧﺘﻪ ﺗﺮ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻠﻤﺪاد � . ﮐﻨﺪ ﺖ � ﻣﺮﺟﻌ ﻫﺎی ﻣﻄﻠﻖ و ﺖ � ﺟﻤﻌ ﺪان �� ﻣ ﺟﺎی ﺧﻮد را بﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎی 1. Ibid. p. 49