ایران فرهنگی

� ﻓﺎر ﻧﻘﻄﻪ ی وﺻﻞ اﺳﺖ، ﻧﻪ ﻓﺼﻞ | � ﻋ � ﺰ ﺣﮑ �� ۸۹ بﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪە و از � ف ﻫﻢ ﺳ ﺎی ﻟﺴﺎن اﻓﻐﺎی � ــــﺞ و اﺣ � وﮐﺘﺎبﺖ اﺳﺖ در ﺗﺮو ﻦ دوﻟ � ﻫﻤﻪ اول ﻣﺄﻣﻮر ﺎﻣﻮزﻧﺪ. � را ﺑ � ﺎن ﻣ � ﺖ اﯾﻦ ز « ﺪە �� )ﺟ اﺻﻼح، ﺗ ــــﺦ � ﺎر ۱۲ ﺣﻮت ۱۳۱۵ ( � ﺸﺎن � ف اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن ت ﻣن در � ﺎن رﺳ � ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻨهﺎ ز � دﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﺎر ف ﻧﺎم ی ﻪ بﺎ ﻫﻤن � ﺴﺘﺎن ﺑﻮدە بﻠ � اﻓﻐﺎ » � ﻓﺎر « � ﺎد � ﺷﺪە و ﻧﻪ » دری .« از � ﺸﺘﻮن ﺗﻼش � ﮕﺮ، ﻧﺨبگﺎن � ﻃﺮف د ﺎن � ی ﻧﺎم ز � ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ بﺎ ﺗﻐﯿ » ﺸﺘﻮ � « بﻪ » ف ﻟﺴﺎن اﻓﻐﺎی « ﺎن وﺟهﻪ � بﻪ اﯾﻦ ز بﺨﺸﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﻋﻤﻞ، بﻪ ﺟﺰ � ای ﻣ در ﺣﻠﻘﻪ ﮕﺮ از ﻋبﺎرت � د � ی ﺧﻮدﺷﺎن ﮐ » ف ﻟﺴﺎن اﻓﻐﺎی « ﺑﺮای اﺷﺎرە بﻪ ﺎد ﻧﮑﺮد. ﺗﻼش � ﺸﺘﻮ � ﻫﺎی ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪد ﺑﺮای اﺟبﺎرکﺎرﻣﻨﺪان دوﻟﺖ ﺠﻪ � ﺸﺘﻮ ﻧت � ﺎن � ن ز ت بﻪ آﻣﻮﺧن ت ﻣکﺎﺗبﺎت � ﺸ � ت اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑ ای ﻧﺪاد وﺣی ﺎن ﻣ � ادارە � ﺻﻮرت � ﺎن ﻓﺎر � ﺴﺘﺎن بﻪ ز � ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻓﻐﺎ ی د. � ﮔ � ﻓﺎر ی � ی � ﺳﺘ ﺗﻼش � ﺎ � ﻧﺎ ت ﺑﺮای ﻫﺎی ﺣﮑﻮﻣی » ﺎ � ــــﺞ و اﺣ � ﺗﺮو « ﺸﺘﻮ ﻣﻨﺠﺮ ب � ﺎن � ی ز ﻪ آن ﻧﻮ دراﻧﺪازﻧﺪ و اﯾﻦ � ﺸﺘﻮن ﻃﺮ � ﺷﺪﮐﻪ ﻧﺨبگﺎن ی ﻧﺎم رﺳ � بﺎر بﺎ ﺗﻐﯿ ﺎن � ز � بﻪ � ﻓﺎر » دری « ﺎﺑﻨ � ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺧﻮد دﺳﺖ � ﺖ ﻣ �� بﻪ ﻫ ﺪ. از اﯾﻦ رو، در ﺳﺎل ۱۹۶۴ � رﺳﻤﺎ � ﺎن ﻓﺎر � ﺴﺘﺎن ﻧﺎم ز � ﺪ اﻓﻐﺎ � ﺟﺪ � ﺐ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎ �� بﺎ ﺗﺼ در اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن بﻪ » دری « ﺳﺎدە اﺳﺖ. � ﺴبﺘﺎ � ﺎﻓﺖ. درکﻣﻨﻄﻖ اﯾﻦکﺎر � ی � ﺗﻐﯿ � را ﻣﺘﻌﻠﻖ بﻪ اﯾﺮان � ﺎن ﻓﺎر � ﺸﺘﻮن ز � ﻧﺨبگﺎن ﺴﺘﻪ � دا اﻧﺪ )و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ � داﻧﻨﺪ( و ﺑﺮ اﯾﻦ بﺎور ﺑﻮدە اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ت اﯾﻦ وﻗی » ﻧﻘﻄﻪ ی وﺻﻞ « وﺟﻮد � ﺐ ﺷهﺮوﻧﺪان ﻓﺎر � داﺷﺘﻪ بﺎﺷﺪ، ﺗﺮﻏ ﻣﻮر � ﺖ ﻣ �� ﺎن بﻪ پﺬﯾﺮش ﻫ � ز د ﻧﻈﺮ آن ﺴﺖ. � ﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧ ﺸﺘﻮن � ی اﻣﺎ ﻏ ﺎﺳﺖ � ﻫﺎ بﻪ ﺳ ﮑﺴﺎن � ﺳﺎزی ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺴﺘﺎن و � ﻫﺎی اﻓﻐﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ � و ﻗﻮ گ � ﺖ ﻓﺮﻫﻨ �� آن ﺑﺮای ﺳﻠﺐ ﻫ � ﻫﺎی رﺳ ت اض � ﺷﺎن اﻋ داﺷﺘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ � ﺖ ﻣ �� اﻧﺪ. در واﻗﻊ، ﻫ ف ی ی � ﺴﺘﺎن ﭼ � ﻫﺎی اﻓﻐﺎ