Kasravi va Bahaigari

22 ، ﺩﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻣﻰ . ﮐﻨﺪ ﺯﻧﺎﻥ ”ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﻨﻰ ﻭ ﻣﻐﺰﻯ “ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﻇﺎﻳﻔﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻰ . ﻧﻮﻳﺴﺪ : ... ﺧﺪﺍ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﻰ . ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﺭﺍﺳﺘﻦ ﻭ ﺑﭽﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺩﻭﺧﺘﻦ ﻭ ﭘﺨﺘﻦ ﻭ ﺍﻳﻨ ﻮﻧﻪ ﮕ ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﻨﺪ ... ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﻳﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﺳﭙﺎﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﺯﻥ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻭ ََ ﺷﻮﻧﺪ [: ﺩﻟﻴﻞ ] ﻳﮑﻰ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻭ ﺭﺍﺯﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺷﮑﻴﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﻬﺎ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﺯﻥ. ﻫﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﻨﻰ ﻧﺎﺯﮎ ﻭ ﺯﻭﺩ ﺭﻧﺠﻨﺪ، ﺩﺭ ﺳﻬﺶ ]ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻧﻴﺰ [ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻫﻤﺎﻥ ٨١ ﺟﺎ، ﺹ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﮥ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻓ ﺮﻳﻔﺘﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ : ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻣﻴﺰﺵ ] ﻫﺎ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ، ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ [ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻧﺎﺳﺘﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺭﺥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ . ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩﺁﺭﺍ ﻭ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ . ﺭﻭﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺯﻧﺎﻥ ﺯﻭﺩ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﺮﻳﻔﺖ ﻭ ﺯﻭﺩ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﭘﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭ ﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ . ﻫﻤﺎﻥ ٠٢ ﺟﺎ، ﺹ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻋﻠﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺰﺷﮑ ﻰ، ﻗﺎﺑﻠﮕﻰ، ﺟﺮﺍﺣﻰ، ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯﻯ، ﺩﻧﺪﺍﻧﭙﺰﺷﮑﻰ، ﭼﺸﻢ ﭘﺰﺷﮑ ﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﻧﺶ . ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﭼ ﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻫﺮﺍﺳﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ