پرهیز ی خشونت مبانیِ مبارزه 109 توافـق و ِ انداز پرهیز سـعی بـر آن دارد کـه هرگـز چشـم خشـونت ِ گـر کنش ل را از دسـت ندهد و برای او بسـیار مهم اسـت که "خصومت َ محتم ِ آشـتی را از میـان بـردارد، نـه خصم را." ِ یـک دشـمن ایـن اسـت کـه او را دوسـت ِ "بهتریـن راه بـرای از بیـن بـردن خود سـازیم." رنج، ِ شـما در تحمیـل ِ کینـگ، خطـاب بـه حریفـان] "در مواجهـه با توانایی[ رنـج اسـت کـه با شـما برابـری خواهیم ِ ـل ّ مـان در تحم توانایی ِ مـا از طریـق کرد. " ـل شـوند، بلکه ّ پرهیزی راهـکاری نیسـت کـه ضعیفان به آن متوس "خشـونت پرهیزی یاب اسـت. خشـونت طلبد که کم راسـتی نوعـی از توانمندی را می به نیرویـی واقعا موجـود در پیکار ِ کردن اجتنـاب از چیـزی نیسـت بلکـه درگیر است." د َ ر َ هـا راه بب آن نهایت بناسـت به هایـی که در پرهیز ارزش ی خشـونت "مبـارزه دهد. تغییـر، رواج می ِ همان رونـد ِ خـود ِ هـا درون آن ِ پیشـاپیش ِ را بـا تمهیـد پرهیزی صلـح را از طریـق جنـگ اشـاعه سـبب اسـت کـه خشـونت بدین
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2