159 نسرین ستوده هایم با از این بابتعمیقاً مت سفم. هرگز دوستنداشتمکودکانم را در رنج خود شریککنم. دانمکه هنوز ایطولانی برایتبنویسم. می توانم نامه دختر عزیزم، نمی شودکوچکی. اما بدان تو تنها هاییکه بر تو تحمیل می برای تحمل رنج کشی. یک نیستیکه در میانکودکان سهمی از رنجی بزرگرا بر دوشمی جای تاریخشنیاز دارد به آنچه نباید اتفاق بیفتد «نه» بگوید. ملتدر جای اش نیاز دارد بایستد، اش و هویت ملی خواهانه برای اثبات هویت آزادی کنند. اشمی ای است، اما در عمل استکه پیچیده همین! چیز ساده بوسمت، هزاران بار می ماماننسرین ۱۳۹۱ تیر ۲۵ اوین ـ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2