نامه‌های زندان

های زندان ‌ نامه 162 دنیا حق دارند از هر ایرانی بپرسند که برایحفظحقوق بشر، حقوق زنان ی درخشان را نیز ‌ حال ایرانیان اینکارنامه ‌ و کودکان چهکردند، اما درعین اند. ‌ هاییکه برای آنان دربرداشت به ثبترسانیده ‌ ها و رنج ‌ یسختی ‌ با همه ،۱۳۸۸ ی انتخابات ریاست جمهوری سال ‌ در زمانیکه با اعلام نتیجه ها شدند، ‌ ها و بازداشتگاه ‌ ی زندان ‌ بسیاری از مردم ایران دستگیر و روانه اینجانبو بسیاریازهمکارانم با تکیه بر قوانینحقوقبشر و قانون اساسی داند،کار دفاع ‌ ی متهمین می ‌ ایرانکه حق دفاع را یکی از حقوق مسلم همه از متهمان سیاسی و معترضان انتخاباتی را به عهدهگرفتیم. مدتی پس از دفاعیات وکلا، آنها نیز راهی زندان شدند تا به همراه موکلان خود تحمل ی ‌ هایگسترده ‌ گویمکه در زماندستگیری ‌ حبسنمایند.صادقانه بهشما می انتخاباتی، ناامید از اصلاح قانون اعدامکودکان، به کار دفاع از متهمان سیاسی مشغول بودیم. اما خبر تغییر قانون مربوط به اعدامکودکان زیر هجده سال و محدود کردن اعدامکودکان را در زندانشنیدم. اکنون با خود اندیشم تا لغو کامل اعدام زیر هجده سال امیدخود را از دستنخواهیم ‌ می داد و بیمی از حبس و زندان نداریم. شنیدن این خبر در زندان، به راستی سختی تمامی روزهایی راکه دور از خانواده و در حبسگذرانده بودم، از جانم زدود. ام تحت ‌ ها و آقایانمحترم، پساز بازداشتم،خانواده ‌ دوستان ارجمند،خانم الخروجشدن ‌ فشارشدیدقرارگرفتندکهمنجر به بازداشتهمسرموممنوع عنوان یک وکیل، ‌ ها، به ‌ ی دشواری ‌ امگردید. اما با همه ‌ ساله ‌ دختر دوازده ی ‌ همچنان خرسند و امیدوار، بر این باورم که گریزی جز انجام وظیفه صادقانه در قبالکودکان، زنان و متهمانیکه حقوقشان نادیدهگرفته شده بودنداشتیم.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2