نامه‌های زندان

293 نسرین ستوده دهی ‌ خواهمدرمحورجهت ‌ تغییراتسیاسیاتفاقبیفتد، بیفتد. امامننمی حال هر نظامیکه بر سر کار باشد، چه جمهوری ‌ این تغییرات باشم. بااین اسلامی، چه پس از آن، ما وکلا و فعالان حقوق بشر یک هدف را دنبال کنیم و آن، رعایت اصول دادرسی عادلانه است. این موضوع فقط بر ‌ می خواهیم در تحقق آن نقش داشته ‌ دوش حکومت نیست، بلکه ما هم می ای را سامان دهیم. پسهر نظامیکه مستقر ‌ باشیم و نظام قضایی عادلانه ی ‌ شود، باید نسبت خود را با دستگاه قضایی، جامعه ‌ است یا مستقر می یمخالفانش، تعیینکند. ‌ ویژه محاکمه ‌ وکلاو اصول دادرسیعادلانه، به اما در خصوصسؤالاتت: ـ در مورد این تردید که آیا حاضر به پذیرشمسئولیتجدیدتر هستم؛ وجه. دلیل اصلی آن، این استکه جامعه هنوز ظرفیت ‌ هیچ ‌ واقعاً نه. به پذیرشاستقرار نظامیسالم و دمکراتیکرا ندارد. جزئیاتاین استدلال را گذارم. آنچه این بار در ‌ تر با تو در میان می ‌ پس از آزادی در فرصتی مناسب آور بود. ‌ بار و وحشت ‌ ام فاجعه ‌ زندان شاهد بوده ـ در مورد دفاع از ر ی دادن به حسن روحانی؛ هرگز از ر ی دادن به اید ‌ کنم اگرموردمشخصیمشاهدهکرده ‌ ام.خواهشمی ‌ روحانیدفاعنکرده که به یاد ندارم، به من یادآوریکنید. این از ر ی دادن که یک موضوع ام، ‌ شخصی استجداست. من به درست یا نادرست به روحانی ر ی داده ام. ‌ ولی بابت آن تبلیغ یا دفاعی نکرده ـ از تحلیلت بابت نیروی سومگذرطلبان و اینکه درهرحال من به این یمننیست. ‌ ترمخوشحالم.تغییررژیمویاعدمتغییرآندغدغه ‌ نیرونزدیک ی من تحقق حقوق قانونی است. اما اگر بگویی از اصلاححقوقی ‌ دغدغه انداز ‌ ام، درست است و مت سفانه چشم ‌ و قضایی این حکومت ناامید شده

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2