نامه‌های زندان

297 نسرین ستوده دوستو استاد عزیزم، سلام امیدوارم حالتان مثل همیشه خوب باشد. من نیز به لطفدوستان نازنینی کنم ‌ رسد، نفسی تازه می ‌ چونشما خوبم و هر روز با اخباریکه به دستم می تا راهی راکه شماگشودید و من خود انتخابکردم، ادامه دهم. ی پیششده است، شاید ‌ تر از دفعه ‌ این بار شرایط زندان برایم سخت کند، ‌ جوییمی ‌ یبالارفتنسنم باشد،شایدهم آنچنانکه درونم بهانه ‌ نتیجه هاکه با اتهاماتجاسوسیو مالی آمیختهشده و [اینکه ‌ تغییر کیفیتحبس دهند، شرایط را برایم ‌ آنها] منافع شخصی را به هر چیز دیگر ترجیح می تر کرده است. اما اگر واقعاً به اصولیکه به آن پایبندیم برگردیم، ‌ سخت نوعجرایم (کرده یا نکرده) برایمان مهم نیست. مهم آن استکه همگی در ایم ‌ های سراسر ناعادلانه در زیر یکسقف محکوم به حبسشده ‌ دادرسی بندی در بین خودمان اجتنابکنیم تا ‌ بندی و درجه ‌ و در نتیجه باید از طبقه دانم هرجا باشید چقدر به اصول و ‌ تر حبس بکشیم! می ‌ کم عادلانه ‌ دست ها ‌ ی وسیعی از انسان ‌ هاییکه دایره ‌ هایتان پایبندید، اصول و آرمان ‌ آرمان

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2