نامه‌های زندان

های زندان ‌ نامه 320 فرهاد عزیز و نازنین، سلام امیدوارم حالت خوب باشد و مثل همیشه پرانرژی و پرتوان در راهیکه نهایت محترم است، بهکارت ادامه بدهی. ‌ انتخاب توست و برای من بی روزه به یادت بوده و هستم و طبعاً نگران هستم، اما با شنیدن ‌ هرچند همه خبر حکمت و ت یید ششسال حبس به جرم اعتراض به حجاب اجباری گویم، مکتوب ‌ هاییراکه روزانه در ذهنم با تو می ‌ زنان، واجبدانستمحرف کنم. فرهاد جان، پیش از هر چیز آ گاهم که تو خود این راه را انتخاب ای. اما بدانکه زنان این مرز و بوم قدردان زحماتتهستند و زنانهرگز ‌ کرده ی حقوق زنان و حق انتخاب پوشش ‌ کنند که تو با دغدغه ‌ فراموش نمی کنند که ‌ زنان، ایستادی و مخاطرات را به جان خریدی. زنان فراموش نمی ای. این دلیلی استکه حقوق بشر را ‌ تو به حجاب اجباری اعتراضداشته هم پیوسته هستند و ‌ ی بشری به ‌ کند، زیرا اعضای جامعه ‌ هم پیوسته می ‌ به دانی ‌ تک آنهاست و تو نمی ‌ زندگی و آزادی آنها در گرو زندگی و آزادی تک این همبستگی تاکجا زیبا و حیاتی است. مردانیچون تو به ما ثابتکردند

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2