ناموس

اﻓﺴﺎﻧﻪ یﻫﺎ ی ﻏ � ی ﺗﻤﻨﺪ ٦۷ ﺷﻮﻫﺮﺷ ب بﺎﻻی درﺧﺖ ﭘﻨهﺎن ﺷﺪ و آن ی اﻫﻞ � ﺪ ﻗﻮل اﻓﻮا �� ﺪ ﻣ � ﭼﻪ د ﺪﮐﻪ: � ﺎد ﮐﺸ �� دﻫﮑﺪە ﺑﻮد. او از ﻓﺮاز درﺧﺖ ﻓ - � ای زن داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺪت .� ﻫﺎﺳﺖ بﻪ اﯾﻦ ﻧﺎبکﺎری ﻣﺸﻐﻮ ﺳﺨﺖ اﻓﺘﺎد و پﺎﺳﺦ داد: � زن در ﻣﺸک - � ﻣﻦ ﻏﺮض ﺗﻮ را از اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻧ ﻓهﻤﻢ. ﻣﺮدﮔﻔﺖ: - ﻏﺮﺿﻢ را بﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ ﻓهﻤﺎﻧﺪ بﻪ ش ط آن ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻦ از درﺧﺖ � ن . ﺮ درﺧﺖ بﻤﺎی � ﻢ ﻫﻤﺎن ز � ﺎ � ن ﺑ ی پﺎﯾن ﺨﺘﻪ ﺑﻮد. ﻣﺮد بﻪ �� ﺪ ﻓﺎﺳﻖ ﮔ � ﺎ � ف ﺑ ی زن ﻗﻮل داد و ﺗﺎ ﻣﺮد از درﺧﺖ پﺎﯾن ﺪﮔﻔﺖ: � ف ﮐﻪ رﺳ ی زﻣن - ﮕﺮ ﻋﺬر و ﺑهﺎﻧﻪ ﺳﻮدی ﻧﺪارد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ را در اﺛﻨﺎی اﯾﻦ � د ﻧﺎبکﺎری ﻏﺎﻓﻞ ﮔﺮﻓﺘﻢ. زن ﮔﻔﺖ: - ب اﺳﺖ. ً درﺧﺖ ﻋﺠﯿی � اﯾﻦ درﺧﺖ اﺻ ﻫﺮﮐﺲ از آن بﺎﻻ ﺑﺮود بﻪ ﻗﻮە � ی ﺳﺤﺮ در ﺮ � ﺎ ﻧﻪ و ا � او وﻓﺎدار ﻫﺴﺖ � ﺎبﺪﮐﻪ ﻫﻤ � ﺪ. � ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﺪ د � وﻓﺎدار ﻧبﺎﺷﺪ ﻣﻌﺸﻮق ﻫﻤ ﺷﻮﻫﺮﮔﻔﺖ: - ن ﮐﻪ ﭼﻪ ی ن اﺳﺖ ﺗﻮ از درﺧﺖ بﺎﻻ ﺑﺮو و ﻣﺮا ﺑﺒن ی ﺣﺎل ﮐﻪ ﭼﻨن � . ﮐﻨﻢ ﺎدش ﺑﺮآﻣﺪﮐﻪ: �� ف کﺎر را ﮐﺮد و از ﻓﺮاز درﺧﺖ ﻓ ی زن ﻫﻤن - ای ﺷﻮی � ﻧﺎبکﺎر داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺪت ﮕﺮی. � ﻫﺎﺳﺖ دﻧبﺎل زﻧﺎن د � ﻘﺖ داﺷﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﭼﻪ � ن ﺣﻘ ی � و ﭼﻮن اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻧ ﺪ؟ �� ﺴﺖ بﮕ � ﺗﻮا ت ﮐﺮد و ﻫﺮ دو بﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ. ﻧﺎﭼﺎر بﺎ زن ﺧﻮد آﺷی و اﯾﻦ ﻗﺼﻪ از » ت ﺳﻮﮐﻪ ﺳپﺘﺎی « ف ﻫﻔﺘﺎد ﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در بﻪ ﻣﻌی بﻪ � ﺎت ﻓﺎر � ادﺑ » � ﭼهﻞ ﻃﻮ « ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ. ﻗﺼﻪ ﻫﺎی ﭼهﻞ