در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ١٢٨ � از ﺣﺎل � ق � رود و ﮐﻨﺪ: » ﺮ اﯾﻦ � ت را ﮐﻪ در ز ﺎی � ﺶ او واﻗﻌ � ت ﭘ ﻟﺤﻈﺎی ﺖ � واﻗﻌ ﮕﺮ بﻪ � ﻫﺎی ﮔﻨﺪە و دﻫﻦ ﭘﺮﮐﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ﮐﺸﻒ ﮐﺮدە ﺑﻮد. د بﭽﻪ � ف ﺷﺪە ﻓﮑﺮ ﻧ � ﻫﺎی ﺳﻼ � ﮐﺮد. او ﺗﻨﻬﺎ � ﺴﺖ بﻪ آن ﺟﺴ � ﺗﻮا � ﻓﮑﺮﮐﻨﺪﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زد، ﭼﻮن ب ﺧﻮابﺎ اورا روی پﺎرە ﭼﻮی ﻧﺪە ﺶ را ﺑﺰﻧﻨﺪ. � ﺑﻮدﻧﺪ و ﻗﺮار ﺑﻮدﮔﺮد « )ﺻﺺ ۱۶ - ۱۵ ( کﺎﻣﻮی داﺳﺘﺎن پ ﺮکﺎری را ﮐﻪ رﺳﺎﻟﻪ در ی �� ن ، ﺗﺼ ت ﺶ ﻣن � ﺲ بﺎ اﯾﻦﮔﺸﺎ �� ﻧ � ﺶ ﭼﺸﻤﻤﺎن � آن اﺳﺖ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﭘ � : ﮔﺬارد ﺖ � ﺧﻮاﻫﺪ ذﻫﻨ ﺳﺎدە ﺎن ﺑﺮ ا � ی وی از اﺧﻼق و ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺤﺎی ﺟﺎﻧ � ﭘ � ای را ﮐﻪ از ام ﻋﺪ � ﺻﺤﻪ ﺖ اﻋﺪام ﻗﺮار دﻫﺪ و وادارشﮐﻨﺪﮐﻪ اﯾﻦ � ﮔﺬارد در ﺑﺮاﺑﺮ واﻗﻌ ت دن � ت ﮐﻨﺪ و بﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﺗﯿﻎ ﺳ � ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ را � ﺎت ﻇﺎﻫﺮا � دروﻧ � ﻧﺎپﺎ � اش ﺐ، رﺳﺎﻟﻪ � ت ﺑﺰرگ اﺳﺖ. بﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗ ﭘﻨﺪارد، ﺧﻮد ﺷﻨﺎﻋی ی ض ت ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ. � و ﻣ گ � کﺎﻣﻮﮔﻔﺘﺎری اﺳﺖ در ﺑﯿﻬﻮد کﺎﻣﻮ بﻪ بﺎزﮔﻮ ﻒ � ﮐﺮدن ﺗﻮﺻ � ی ﻫﺎی ض ان اﻋﺪ � ﭘﺮدازد ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻼن و ﺣﺎ ام از آﻣﺎدە ﮐﺮدن ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻘﻞ ﮐﺮدە ش ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮ � ﺪن � اﻧﺪ: از ﺗﺮاﺷ ﻐﻪ � ﻻی درز ﺗ ﻘﻪ � ﺪن �� ن ﻧﺮود، ﺑ ی یﮔﯿﻮﺗن ن دﺳﺘﺎن و ﻣﻬﺎر ت ﺴن � ، اش و � ﻒ � ﺶ بﻪ گﺎە اﻋﺪام . ﺗﻮﺻ � ﺶ و بﻌﺪ ﺗﻘﻼ � بﺪ ی ﭼﻨﺎن رﻣﺎﻧﻨﺪە ﮐﻪ ﻫﺎی ای ﺴﺎ ﺳبﺐ ﺷﻮد ﮐﻪ � ﺪ و ﮐﻨﺎر � ﻦ ﮐﺘﺎب را ﺑبﻨﺪ � در ﻫﻤﺎن ﺻﻔﺤﺎت آﻏﺎز ﺪ. � بﮕﺬار کﺎﻣﻮ بﺎ آرﺗﻮرﮐﻮﺳﺘﻠﺮ ﻫﻢ داﺳﺘﺎن اﺳﺖﮐﻪ » ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺎ را � آﻟﻮدە ﺴتﻨﺪ درﺳﺖ و ﻣﺴﺘﺪل از آن دﻓﺎع � ﺶ ﻗﺎدر ﻧ � ﮐﻨﺪ و ﻃﺮﻓﺪارا ﮐﻨﻨﺪ. « )ص ۱۷ ﺐ، بﻪ زﻋﻢ کﺎﻣﻮ در اﯾﻦ بﺤﺚ بﺎ دو ﻣﺪﻋﺎی � ( بﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗ ﺎن اﻋﺪ � ﺣﺎﻣ � اﺻ ب ت � اﯾﻨﮑﻪ اﻋﺪام ﺑﺮای ﻋ �� : ﻢ � ام ﻃﺮف ﻫﺴت آﻣﻮزی ن ﻣﺠﺮﻣﺎن ﭼﻨﺎن ﺗبﺎە و ﺗبﺎە � اﺳﺖ؛ دوم اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑ ﺮای � ﻧﺪارد. کﺎﻣﻮ ﻓﮑﺮ � ﺸﺎن را � ﺣﻔﻆ ﺧﻮد ﺟﺰ ﻣﺤﻮﮐﺮد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻣﺪﻋﺎ در ﻟﻔﺎﻓﻪ � ﺪە ﺷﺪە و ﺗﮑﺮار � ﭽ � ن ﭘ ای از ﺟﻬﻞ و ﻋبﺎرات آﯾﯿی ﺷﻮد.