در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ١٣٢ ﺴﺘﻪ � ﺷﺎ ﺎرە � در � ض ﻗﻄ ی ت ﭼﻨن ی ﻗﻀﺎوی ﻫ � ﻘﺎ � ﻢ، و دﻗ � ﮕﺮی بﺎﺷ � ی د ن ی ﻤن ت ک � در آن ﻣﺸ گ � ن ، ﮐﻪ ﻫﻤ ت ﺴن � ﺑﺮﺧﻮرداری ازﺣﻖ ز � ﻢ، اﺳﺖﮐﻪ � ا ﺗﻮاﻧﺪ ف اﯾﻦ ﺣﻖ، ﺳﻠﺐ آن اﻣکﺎن ت اﻣکﺎن اﺻﻼح دﻫﺪ و ﮔﺮﻓن � بﻪ ﻫﺮ ﻣﺠﺮ اﺳﺖ. ب اﯾﻦ ی ﮔﻨﺎە ﻧﺒﻮدن، اﯾﻦ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺒﻮدن ﻣﺎ � ﺎﻧﻤﺎن ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺮﻗﺮار � ﻣ ﮐﻨﺪ: ﻫﻤﻪ � ف از ﻣﺮگ اﺳﺖﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ت ﺰ و دوری ﺟﺴن �� ی ﻣﺎ درﮔ ﻢ ��� ﺟ و � اﻣکﺎن ن ت ی بﺎ ﻣﺮگ، ﻧﺨﻮاﺳن ﻢ. رو در روی �� ﺪ اﺻﻼح ﺷ � ﻢ ﮐﻪ ﺷﺎ � ﺎﺑ � ﺴﺎن � ﻣﺮگ ﺑﺮای ا اﺳﺖ و گ � ﻫﻤبﺴﺘ � ﻫﺎ بﻪ زﻋﻢ کﺎﻣﻮ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻮ » ﺣکﻢ ﺴﺎن � اﻧکﺎرﻧﺎپﺬﯾﺮ ا � گ � ﻣﺮگ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤبﺴﺘ ن ی ﻫﺎ را از ﺑن � ﺑﺮد: ﻫﻤ در گ � بﺴﺘ � ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ؛ و ﻧ ﺎ � ﻖ اﺻﻞ �� ﺪ ﻣﮕﺮ از ﻃ � ﺖ بﺨﺸ � ش وﻋ � ﺗﻮان بﻪ آن ﻣ ﺴﺎن. � ت بﺎﻻﺗﺮ از ا ﻘی � ﺣﻘ « )ص ۶۵ ( اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ کﺎﻣﻮ بﻪ » ب ﻣﺬﻫی ﺑﻮدن « ﺣکﻢ ﻣﺮگ )ص ۶۶� ( بﻪ ﺻﺪورش � ت ﮐ ﮐﻪ وﻗی � رﺳﺪ؛ ﺣک � دﺳﺖ ی ﻧﻬﺎدە اﺳﺖ )ﺻﺺ ﺎزد ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎم ﺧﺪای � ۷۰ - ۶۹ . ( اﻣﺎ ﺣ � ی ﭼﻪ ﮑﻮﻣﺖ در ﻣﻘﺎم ﺧﺪای ﮐﻨﺪ؟ » ﺶ ﺷﻤﺎر � ﺳﺎل ﭘ � از ﺖ ﻓﺮد ﺑﻮدە اﺳﺖ. از ﺟﻨﮓ � ﺶ از ﺟﻨﺎ � ﺎر ﺑ � ﺴ � ﺎت ﺣﮑﻮﻣﺖ � ﺟﻨﺎ ﺎی ﻫ ن وﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻬﺎی � ﮕﺮﺣﺮف ﻧ � ای د ﻞ اﺳﺖ � ن ﻣﺜﻞ اﻟ ی � زﻧﻢ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮن ﻧ ت ن ﻣﺴی ﻌی � ش اب � ﻦ �� ی اﺗ � اش در ﻃﻮل زﻣﺎن از ﮔ ن ی کﻢ ﻧﺪارد اﻣﺎ ی � ﻫﺎ ﭼ � ﻤﺎ � ﺷﻤﺎر اﻓﺮادیﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘ از ﺳﻮی ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺪە � ﻫﺎ بﻪ ﻗﺘﻞ رﺳ اﻧﺪ ابﻌﺎدی بﻪ � ﻧﺠﻮ ﻮدە � ﺎت ﻓﺮدی ر � ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﮔﻮی ﺳبﻘﺖ را از ﺟﻨﺎ اﺳﺖ. « )ص ۷۰ ( � ﻣﺴﺖ از ﺧﻮن ﮐﻪ ﺣکﻢ � ﺎن � اﻣﺎ ﺧﺪا ﺎن � ﮕﺮ ﭼﻮﻧﺎن ﺗﻤﺎﺷﺎﭼ � دﻫﻨﺪ، د ب ﺎن ی �� ﺎ ﻣﺠ � اﻋﺪام � � ﻋﺎ ﺎن و ﻟﺬت در � ﺎن ﻗﺜ � ﺴتﻨﺪﮐﻪ ﻣ � ﻣبﺎﻻتِ ﺣکﻢ ﻧ ﻧﻮﺳﺎن بﺎﺷﻨﺪ. » آﻧ ﻦ ﺧﻮن � ت ﺸ � ن ﮐﻪ ﺑ ﺎی � ﻫﺎ را ﺰﻧﺪ ﻫﻤﺎن � ر ی ﻫﺎی ﻫﺴتﻨﺪ � ﮐﻪ گﻤﺎن ــــﺦ بﺎ آﻧﻬﺎﺳﺖ. � ﮐﻨﻨﺪ ﺣﻖ و ﻣﻨﻄﻖ و ﺗﺎر « )ص ۷۱ ( کﺎﻣﻮ � ﺠﻪ � ﻧت ی د: � ﮔ » ﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن از ﺧﻮد دﻓﺎع � ف یﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ بﺎ ی � ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼ