در بارۀ اعدام

اﻋﺪام ﻧﮑﻦ ! � ﻧگﺎ بﻪ رﺳﺎﻟﻪ ی » ﺎرە � ﺗﺄﻣﻞ در ی ن ﻮﺗﯿﮔ ی ن « ١٣٣ ﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﺖ. � ﮐﻨﺪ ﻧﻪ ﻓﺮد بﻠ « ﭼﺮاﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﮑﻮﻣﺖ بﺎ ﺧﻮن ﻧﻮﺷﺘ ﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ و ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻫ � ﻢ بﻪ ﺧﻮن ﺪ. � آﻻ � کﺎﻣﻮ در اﻧﺘﻬﺎ ﻻزم ﺪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔتﺶ بﺎ ﺣکﻢ �� ﺑیﻨﺪ ﺗﺬﮐﺮ دﻫﺪ و ﺗﺄ � ﺖ ﺑﺮی � ﺴﺖﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ را از ﻣﺴﺌﻮﻟ � اﯾﻦ ﻧ � اﻋﺪام از داﻧﺪ؛ او ﻧﻪ ﻣﻨﮑﺮ � ﺖ ﻣﺠﺮم اﺳﺖ و ﻧﻪ آن را ﮐﻮﭼﮏ � ﻣﺴﺌﻮﻟ ﺷﻤﺎرد. ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﻠﺐ ﻢ در � ﺴﺖ، ﻣﺴﺌﻠﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑبﯿن � ﺖ از ﻣﺠﺮم ﻧ � ﻣﺴﺌﻮﻟ ﻣﻮاﺟ ﻬﻪ بﺎ ﺪ � ﺴﺖ؟ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻗﺴﺎوت ﻣﺠﺮم را ﻧبﺎ � ﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭼ � ﻗﺘﻞ ﻣﺴﺌﻮﻟ بﺎ » ع � ﺗﻬ � � � ﺳﻼ آور « اﻋﺪام پﺎﺳﺦ دادﮐﻪ ﺧﻮد » ن اﺳﺖ بﻪ ﺟﺴ ﺗﻮﻫﯿی ﻢ ﺴﺎن. � وﮐﺮاﻣﺖ ا « )ص ۷۶ ( *** � ی کﺎﻣﻮ در ﺟﺎی ﺪ داﺷﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ، دوﻟﺖ، ﻣﺠﻠﺲ، � ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ اﻣ ﻗﻀﺎت و ﻫﯿﺌﺖ ی بﮕﺬارد؛ کﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ د � ﻫﺎی ﻣﻨﺼﻔﻪ ﺗﺄﺛ ن ی ر ﻫﻤن رﺳﺎﻟﻪ ﻫﻢ � ﺖ � ﺣکﺎ از ﻧﻮﺷﺘﻪ �� ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ن او ﺗﻮﺟﻪ رﺋ ی ﺸن � ﻫﺎی ﭘ ﺲ � ﺟﻤﻬﻮر را ﺟﻠﺐ ﮐﺮدە و ﻣﻮﺟبﺎت ﻋﻔﻮ ﭼﻨﺪ ﻣﺤﮑﻮم بﻪ ﻣﺮگ را ﻓﺮاﻫﻢ آوردە ﺑﻮد. ﺗﻼش کﺎﻣﻮ اداﻣﻪ ی اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ آﻏﺎز ی ﺗکﺎﭘﻮی ﺖ در ﺳﺎل � ﺷﺪە ﺑﻮد و ﻧﻬﺎ ۱۹۸۱ ﺪ و ﻗﺎﻧﻮن ﻟﻐﻮ ﻣﺠﺎزات � بﻪ ﺛﻤﺮ رﺳ اﻋﺪا ﺐ ﺷﺪ. �� ﺴﻪ ﺗﺼ � م در ﻓﺮا ﺴبﺖ ﻣﺎ بﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ � ﺣﺎل ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ ی ﺴﺖ؟ ﻣﺎ در ﺟﺎی � ی او ﭼ � گ � زﻧﺪ � ﺣکﻢ ﻣﺮگ � اﻟ � اﺣﺘﺎ � ی ت بﺎ ادﻋﺎی ﻢ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣی � ﮐﻨ دﻫﺪ، و از �� ﻒ وﺳ � در ﻣﻮرد ﻃ � ف اﺣکﺎ ی ﺣﻘﺶ ﺑﺮای ﺻﺪور ﭼﻨن � ﺑﺮ ت ﺷﺎن ﻗﺘﻞ ﻫﻢ ﻧﮑﺮدە � ﺸ � ﻣﺤﮑﻮﻣﺎن، ﮐﻪ ﺑ � اﻧﺪ، پﺎی ت ش د. و ﺣی � ﻓ دی بﻪ ﺧﺎﻧﻮادە �� ﺶ درکﻤﺎل ﺧﻮ � ﺎ � ﻗﺎﺿ � ی ﻣﺤﮑﻮﻣﺎن ﻨﺪﮐﻪ ب �� ﮔ � ﺎ ب ﺰﺷﺎن ی �� ﺮ ﻋ � ﺴﺖ ا � ﻧ ﺮا در اﯾﻦ ﺻﻮرت � ﮔﻨﺎە اﻋﺪام ﺷﺪە بﺎﺷﺪ ز » بﻪ � ﺑﻬﺸﺖ رود !«