One Hundred and Sixty Years

٢٢۵ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺣﺴّ ﺎﺱ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎﻯ ۲۸ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﻣﻠّ ﻰ ﮔﺮﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺑﻰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎﺷﺪ . ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﻀﻤﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻐﺎﺯﮤ ﺁﻧﺎﻥ، ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺣﺸﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺿﺮﺏ ﻭ ﺷﺘﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻟﺸﺎﻥ، ﺭﺑﻮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤ ﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ . ﺩﺭ ﺭﺷﺖ، ﺁﺑﺎﺩﻩ، ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ﺍﻫﻮﺍﺯ، ﺗﮑﻮﺭ ﻭ ﺣﺼﺎﺭ، ﺭﺿﺎﺋﻴﻪ ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ] [ ، ﺷﻴﺮﺍﺯ، ﮐﺮﺝ ﻭ ﻣﺎﻫﻔﺮﻭﺯﮎ ﺍﻣﻼﮎ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ ) Zohuri 1994: 197 ( . ﺍﻣﻴﺮ ﺍﺳﺪﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻮ ﺩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ : ﺩﻫﺪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻢ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺯ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ . ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻇﻬﺮ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻳﺠﺎ . ﮐﺮﺩ ﺩ ﻣﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ . ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ . ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﻢ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﺪ . ﻣﻬﺪ) ﻭﻯ ۱۳۷۱ :۷-۶۶( ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻠﻢ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ : ﭘﺨﺶ ﺭﺍﺩﻳﻮﺋﻰ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻢ ... ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺮﺟﻌﻴّ ﺖ ﻣﻰ ﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤ . ﮐﻨﻢ ﻰ ) ﻣﻬﺪﻭﻯ ۱۳۷۱ : ۲۰۷ ( ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ، ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻭ ﺁﺩﻡ ﮐﺸﻰ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ