One Hundred and Sixty Years

٢۴٣ ﻏﻼ ﻡ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺯﺍﺩﮤ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ، ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﺍﺩﮤ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ، ﺳﻰ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺯﺍﺩﮤ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ، ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺣﺴ ﻴ ﻨﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﻗﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ، ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻫﺮﻣﺰﮐﻰ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﮥ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺳﻤﺖ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﺭﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪﻯ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪ ﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺣ ﻈﻴﺮﺓﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻫﻤﮥ ﺣﻈﻴﺮﺓﺍﻟﻘﺪﺱ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺑﻼﻍ ﺷﺪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺣﻈﻴﺮﺓﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﮏ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ . ﻭﻯ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺵ ﺭﻗﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﻟﮑﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﻨﻨﺪ . ﺿﻴﺎء ﺍﻣﻴﺮﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻭ ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪّ ﺩ ﻭﺿﻊ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﻫﺮﻣﺰﮎ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﻴ ﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺎﻳﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺋﻴﺲ ﻭ ﻣﻨﺸﻰ ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺰﮎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﮑﺎﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻳﺰﺩ ﻭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺩﺭ ﭘﺎ ﻳﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻨﺸﻰ ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺳﺨﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﻭ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻼﻥ ﻓﻼﻥ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﻘﻂ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺟﻮﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ۵ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۳۴ ﺭﺋﻴﺲ ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ ﮐﻠﻴﻪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﻮﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ، ﮊﺍﻧﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﺪ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺨﻮﻳﺪ ﺑﺮﻭﺩ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻏﺎﺯ ﻳﮏ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ . ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺁﻏﺎﺯ .ﺷﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺳﺨﻮﻳﺪ ﺯﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻭﺭ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﺰﮎ ﺩﺍ ﺭﺩ