One Hundred and Sixty Years

٢۴٨ ۷ - ﺍﻧ ﺠﻤﻦ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺣﺠّﺘﻴﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﻮﺩ ﺣﺠّﺘﻴﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭّ ﻟﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩ ﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ . ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﺆﺳّﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺫﺍﮐﺮﺯﺍﺩﮤ ﺗﻮﻻّﻳﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺣﻠﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﺒﻪ ﮔﻰ ﺩﺭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺶ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻃﻠﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺁ ﻗﺎﻯ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﮥ ﺍﺳﺘﺎﺩﺷﺎﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒّﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ، ﮔﺮﻭﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃ ﺮ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﺰء ﻣﺒﻠّﻐﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﺷﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ . ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﻠﺒﻰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﻫﺪﻑ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﮔﺴ ﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ . ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺧﻄﻴﺒﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺭﺩّ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎﻯ ۲۸ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۳ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭﻯ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼ ﺪﻕ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﻮّ ﺧﺎﺹ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠّﺘﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺪﺭ ﺩﮐﺘﺮ