One Hundred and Sixty Years

٢٨٠ ﺣﮑﻴﻢ ﺣﺘّﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻻﻥ ﻣﻰ . ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻣّﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩﻯ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻰ . ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻫﺪﻑ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﺆﺳّﺴﻪ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ ﻏﻴﺮﻋﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﺎﺯ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ، ﻳﮑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﻗﺤﻄﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﮐﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﮐﺸﻴ ﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻼّﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﺗﺒﺎﻧﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻠّ ﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﻥ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻼﻥ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻨﺪ . ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻬﻤﺸﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺭﮎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻧﮓ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺍﺩﺩ ﻻﺑﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮﻏﺎﺕ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻓﺮﻧﮓ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺎﻟﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻣﺪ ﺷﺪ . ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺭّ ،ﺧﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻣﻨﻴّ ﺖ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺟﺮﺃﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﻞ ﺷﺎﻩ ﻳﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻼّﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻔﺬ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺩﻫﺪ . ﺳﺒﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮐﺎﭘﻴﺘﻮﻻﺳﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺟﺮﺃﺕ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻠﻐﻰ ﺳﺎﺯﺩ . ﮐﻤﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻟﻐﺎء ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺭﻭﻳﺘﺮ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ، ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻴﺲ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺯﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺷﺎﻩ ) ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ( ١٣٤ ﻔﻖ ﻣﺘّ 134 ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺍﻧﻴﺲ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺯﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ