One Hundred and Sixty Years

٣٠٠ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻤﺪﻥ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻧﻈﺎﺋﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻻﺯﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻗّﺖ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻓﺨﺮ ﺗﺎﺝ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺁﺩﻣﻰ ﻣﻨﺶ ﺍﻧ ﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻘﻴﻢ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﺼﺎﺩﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ١٤٤ ) ﺍﻣﺎﻧﺖ ۱۳۸۳ :۹- ۲۳۸ ( ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺘﻞ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ » ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻋ ﻤﻠﻰ ﺟﺎﺑﺮﺍﻧﻪ « ﺷﻤﺮﺩ ) ﺍﻣﺎﻧﺖ ۱۳۸۳ : ۲۳۹ .( ﺍﻳﻨﮏ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﻗﺘﻞ ﺍﻣﻴﺮﮐﺒﻴﺮ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﻭﻗﻮﻉ ﺑﻮﺩ . ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﻧﺒﻮﺩ . ﻣﻬﺪﻋﻠﻴﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﺸﻨّﺞ ﻭ ﭘﺮ ﺳﻮء ﻇﻦ، ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﺠﻮﺍ ﻳﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪ . ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ، ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴ ﻨﻌﻠﻰ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﻳﺮﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻓﺠﮥ ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺍﺷﺖ . ﻭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﻌّﺎﻝ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ . ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﻀﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﻗﺎﺋ ﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﮐﺴﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ . ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻳﮑﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﺗﺮﺷﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻘﺐ « ﻋﻈﻴﻢ » ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺍﻭﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ . ﻭﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻣﻌﺮﻭﻑ 144 ﻣﺆﻟﻒ ﻗﺒﻠﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ » ﺷﺎﻳﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪﺍﻟﻠﺤﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺷﺎﻩ ﻧﻬﺎﺩ . ﻭﺯﻳﺮ ﺧﺎﺭﺟﮥ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﻴﻐﺎﻣﺶ ﺑﻰ ﮐﻢ ﻭ ﮐﺴﺮ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺳﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻻﺗﻴﻦ ﺣﺮﻑ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ «) . ﺍﻣﺎﻧﺖ ۱۳۸۳ : ۲۳۸ (