One Hundred and Sixty Years

٣٠۶ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺯﺍﻧ ﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ )۵ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ۱۲۹۹ ]۲۴ ﺁﻭﺭﻳﻞ ۱۸۸۲ :([ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺍﻳﻠﭽﻰ [ ﺳﻔﻴﺮ ] ﺭﻭﺱ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻗﺮﺏ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﮔﻮﮒ ﺗﭙﻪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎﺩ، ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺗﻌﺪّﻳﺎﺕ ﺣﮑﻤﺮﺍﻥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻤﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺭﻋﻴّﺖ ﻣﺎ ﻣﻰ . ﺷﻮﻧﺪ ) ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ۱۳۵۷ : ۳۱۴ ( ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻇﻠﻢ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻣﻼّﻫﺎ ﻭ ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﺎﻥ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺴﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩ . ١٤٨ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﻣﺸﺮﻕ ] ﺍﻻﺫﮐﺎﺭ [ ١٤٩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎﺩ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺗﻌﺼّﺐ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻫﻢ ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ ﺷﻴﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ . ﺭﻭﺯ ١٢ ﻣﺤﺮّﻡ ﺳﺎﻝ ١٣٠٧ . ﻕ. ﮪ =] ٨ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ١٨٨٩ [ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤّ ﺪ ﺭﺿﺎ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﻗﻤﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺸﻨ . ﺞ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ . ﺑﺮﺧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺗﺄﺳّﻒ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﻰ . ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻃﺒﻌﴼ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻴﻢ ﻭﻗﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﻗﺘﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎ ﻭﺿﻊ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻈﻢ 148 ﺷﺒﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺿﻊ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺩﺳﺘ ﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻋﻔﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ، ﻭ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺟﺤﺶ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﺑﻦ ﻋﻮﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺪ ﻭ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﻋﻮﻑ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺯﻫﺮﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺁﻧﺠﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭼﻨﻴ ﻫﻢ ﻦ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﺣﺒﺸﻪ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ . ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ : ﺭﺳﻮﻟﻰ ﻣﺤﻼّﺗﻰ، ﺩﺭﺳﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﻠﺪ ۳ ﺻﻔﺤﻪ ۱۹۰ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ . 149 ﻫﺮ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﮐﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧُﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻧُﻪ ﺩﻳﻦ ﻋﻤﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺮﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .