One Hundred and Sixty Years

٣١٧ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺮﺑﻪ ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩ . ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ : ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۸ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ ١٥٦ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺷﺪ . ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺸﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋ ﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ . : ﺩﻭﻡ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺮﻓﻰ ) ( ﺳﮑﻮﻻﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺑﺮ ﭼﺴﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎء ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋ ﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺩﻭﺭﺷﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺩﺭ . ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺧﻮﺩ ﻣﻼّﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻗﻮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺎﻯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺳﻴﺎﺳ ﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺬﺷﺖ . ١٥٧ ﺑﺎ ﻧﻔﺮﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ، ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﮑﺎ، ﻭ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﺋﻰ ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﺮﺩ ﻩ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺡ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ : ﻭﺍﻯ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ؛ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎ ! ﺕ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ! ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﺎ ! ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﺎﮐﺖ ! ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﻒ ﺳﺎﮐﺖ ! ﺍﻳﻦ ﻗﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮ ﮐﻠﻤﮥ Zionism ﺩﺭ ﺍﻧﺴﻴﮑﻠﻮﭘﺪﻯ ﻭﻳﮑﻴﭙﺪﻳﺎ Wikipedia ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ . 156 ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻭﻓﺎﮐﺘﻮ . de Facto 157 ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﻭﺯﺍﺭﻳﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭﻝ، ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ )۱۲ .(