One Hundred and Sixty Years

٣٢۶ ﻗﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ، ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ ﺭﺃﻓﺖ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻴّﺎﺕ ﻗﻮﻣﻴﺖ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﺸﺪﻩ . ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻫﺪﻡ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻡ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﮑﺮّﺭ ﺑﻪ ﺑﻠﻴّﺎﺕ ﻧﻬﺐ ﻭ ﺣﺮﻕ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﻼﻓﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮐﻴﺶ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﻣﺎ ﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﺎﻳﮥ ﺗﻘﺮّﺏ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺷﻮﮐﺖ، ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺁﺷﻮﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻠﻴ ﺎﻥ ﭼﻨﮕﻴﺰﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻴﻤﻮﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﻣﻠﻮّﺙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺼّ ﺐ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺎﺷﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻋﻤﻞ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ... ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺧﺼﺎﻳﺺ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﮐﻠﻴﮥ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﺭﻭﻧﻖ ﻭ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺃﺳﴼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﺩﺍﺭﺍﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺩﺷﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻟﻌﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ... ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺣﺘّﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻳﺎﺩ ﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻃﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ .