One Hundred and Sixty Years

٣٢٧ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﻣﻰ ﻭ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺪﻳﺪﮤ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ ﻭ ﮔﺰﻧﻔﻮﻥ ﻭ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﺗﺎ ﻭﻟﺘﺮ ﻭ ﻣﻮﻧﺘﺴﮑﻴﻮ ﻭ ﺍﺭﻧﺴﺖ ﺭﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﺗﺘﺒّﻊ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻳﺪ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻖّ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻳﺎ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﻭ ﻋﺎﻣﺪﴽ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻗﺼﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺳﻠﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺫﻭﻕ ﺳﻠﻴﻢ ﻭ ﻃﺒﻊ ﺭﻗﻴﻖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﮐ ﺮﺩﻩ، ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺗﻨﺰﻝ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ... ١٦٤ ﺁﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺑﺎ ﺑﻰ ﻭﻃﻨﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻴﺰ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣ. ﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻌﺼّ ﺐ ﺯﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﺍﻥ ﺟﺎﻯ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻤﻰ . ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺟﻰ . ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻣﺴﺘﺸﺮﻕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﻮﺯﻩ ، ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺮﺩ . ﻭﻯ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ۱۹۰۵ - ۱۹۰۹ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﺟﻤﻠﮥ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻧﻮﺷﺖ : ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻣّﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ] ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ [ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ . ﺁﻳﺪ 1910: 424) (Browne: 164 ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﮥ » ﭼﺮﺍ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ « ، ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﻭﻏﻰ ) ۱۲۵۴ - ۱۳۲۱ . ] ﺵ ۱۹۱۶ - ۱۹۴۲ .[(. ﻡ ﻳﺎﺩﻧﺎﻣﮥ ﺟﻴﻮﺍﻧﺠﻰ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻮﺩﻯ Modi ) ﺍﺯ ﭘﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻫﻨﺪ ( ، ۱۹۳۰ ، ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎﭖ : ﺩﺭ ﻣﺠ ﻤﻮﻋﮥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﻰ ﻓﺮﻭﻏﻰ ) ﺫﮐﺎءﺍﻟﻤﻠﮏ ، ﺟﻠﺪ ( ۱ ، ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ، ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺗﻮﺱ ۱۳۸۷ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻳﺮﺝ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻮ ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۸۱ ﺑﻬﺎﺭ ۱۳۸۸ . ، ﺗﻬﺮﺍﻥ