One Hundred and Sixty Years

٣۴٧ ﺟﺪّ ﭘﺪﺭﻯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺁﻗﺎ ﺭﺿﺎ ﻗﻨّﺎﺩ، ﺍﻫﻞ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ . ﻭﻯ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﮔﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﻀﺖ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﻋﮑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺍﻧﮥ ﻋﮑﺎ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﻣﻌﺘﻤﺪﻳﻦ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ . ﭘﺴﺮ ﺍﻭ، ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ . ﺳﭙﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺭﻓﺖ . ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﻌﺪ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺟﺎﻝ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻌﻠّ ﻤﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۰ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳ ﺘﻌﺪﺍﺩ، ﺗﺴﻠّ ﻂ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﺑﻰ، ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮﺩ . ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۸ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻌﺘﻤﺪﺍﻟﻤﻠﮏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩ . ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻋﻴﻦ» ﻫﺎ ﻟﻘﺐ ﺍﻟﻤﻠﮏ « ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻣﺸﻖ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺶ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﮐﺮﺩ . ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﻐﻠﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۱ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﮑﻠﻰ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩ . ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﮏ، ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﻋﻼﺋﻖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﺷﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻣﻴﻼﻧﻰ ﺿﻤﻦ ﺷﺮﺡ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺳﺎﻻﺭ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺑﺤﺚ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻻﺣﻖ ﭘﺪﺭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻮﺩ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ... ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺫﮐﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻣﻰ. ﺷﺪ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ »ﻯ « ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ . ﻡ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﻰ . ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻡ ) ﻣﻴﻼﻧﻰ ۱۳۸۰ :۵۸( ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ