One Hundred and Sixty Years

٣۵۶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺗﺎ ﮐﻮﺩﺗﺎﻯ ۲۸ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﮤ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ » ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻣﺘﺮﻗﻰ « ﮐﻪ ﺣﺴﻨﻌﻠﻰ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻭ ﻫﻢ ﻓﮑﺮﺍﻧﺶ ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﻯ ﺳﻤﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﺏ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻯ ﻳﺎﻓﺖ . ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ . ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﻤﻮﺩ . ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴ ﻤﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻋﻤﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﺍﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺗﺴﻠﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻓﻌّﺎﻟﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪ . ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴﻤﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺮﮎ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﻟﺞ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻻﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﮤ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﻳﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ . ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺑﺎﺯﺭﮔ ﺎﻧﻰ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻧﮥ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ . ﺍﺯ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﮐﺎﺑﻴﻨﮥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺗﻦ، ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺍﺳﺪﺍﻟﻠﻪ ﺻﻨﻴﻌﻰ، ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺳﻤﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺛﻖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻨﻴ ﻌﻰ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺗﺨﻠّﻒ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﮤ ﮐﻞ ﻗﻮﺍ ﻧﻤﻮﺩ . ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ، ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ . ﻭﻯ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﺪ . ﻠﻨﺪﺑ ﭘﺎﻳﮕﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺷﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﺸﺎﻏﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ :