One Hundred and Sixty Years

٣۶۶ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺲ ﻣﻰ . ﺷﻤﺎﺭﺩﻧﺪ ﺍﻣّﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﭼﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺩ ﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ . ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻨّﺖ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺍﺝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ، ﻣﺠﺮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﺠﺲ» « ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ . ﺷﺪﻧﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﺿﺎ ﺍﻓﺸﺎﺭﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ Pace ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ » ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﺴﺒﻴﺖ ﺳﻨّﺖ « ﺷﺮﺣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻭﺿﻊ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻧﺠﺎﺳﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﮥ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ : ﺍﻧﺪ ﻳﮏ ﻭﺿﻊ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﻨّﺖ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﻰ . ﺁﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻳﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨّﺘﻰ ﺷﻴﻌﻪ، ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺠﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ . ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ »ﻫﺎ ﻧﺠﺲ ﺑﻮﺩﻥ « ﺑﺮﭼﺴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﻣﻰ . ﺯﺩﻧﺪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﮥ ﺍﻭّﻝ ﻧﺠﺎﺳﺖ » ﺍﺯ « ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ۱۹۷۰ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﺮﺍﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺷﺎﻩ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﮐﺎﻓﺮ » ﺑﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﻧﻨﺪ « . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨّﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ . ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩ ﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺼّﺒﺎﺕ ﺳﻨّﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻰ . ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻢ، ﮔﻮﻳﺎﻯ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺳﻨّﺘﻰ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺣﻖ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺖ . ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﮥ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﺩﻭ ﺁﺗﺸﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﺗﻮّﺍﺑﺎﻥ ) ﮐﺮﺩﻧﺪ ( ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ