One Hundred and Sixty Years

٣٧٠ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﻋ ﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮤ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻣﻘﺪّﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ، ﻭ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻓﺮﺩﻯ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﺩ ﺷﺮﻁ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮ ﺳﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ . ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﻧﺪ . ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ، ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻪ ﺁ ﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﻞّ ﺷﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ . ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻳﮏ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ) ﻓﻴﺮﻭﺯﻣﻨﺪ ( ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺑﺮ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ ﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻧﻔﺮﺗﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺮﺕ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺭﺩّﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻟﺤﻖّ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺪﺕ . ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۱ ﻗﻤﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻮﺿﺎﻯ ﻳﺰﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺧﻄّﻰ ﺑﻪ ﺗﺠﺎﺭ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻳﺰﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﭼ ﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺗﺠّﺎﺭ ﻳﺰﺩﻯ ﺳﺎﮐﻦ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺭﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﮐﻔﺎﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻭ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺳﺎﻃﻮﺭ ﺷﺮﺣﻪ ﺷﺮﺣﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﺨﺺ ﺑُﻨَﮑﺪﺍﺭﻯ ﻧﻔﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺑﺪﻧﺶ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﺑﺎ ﻟﻌﻦ ﻭ ﺷﺘﻢ ﺑﺮ ﺟﺴﺪ ﺍﻭ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮐﻠﻮﺥ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﺮ ﻣﻰ ﻣﺘﺄﺛّ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺫﻳّﺖ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﺎ .